Zo zie je maar weer. Je kan wel vierhonderdrieentwintig plannen maken voor alle toffe dingen die je wil doen, maar dan ligt oma opeens in het ziekenhuis en dan wil je terug.
Nouja, dat ga ik dus ook doen, vanmiddag op de trein, vanavond in Nunspeet. Supergek, en ook heel naar, en ik heb ook best wel even lekker lopen janken, maarja.
It is what it is.
xoxo
donderdag 29 oktober 2009
zondag 25 oktober 2009
Dag 69 - Praha [maar over Zagreb & Ljubljana]
Ja. Zagreb dus. Ik kwam dus uit de tram, op 't main square van Zagreb, waar ik Gordana zou ontmoeten. 't Begon gelijk goed want ze zat bier te drinken met haar potvriendinnen op het plein, hihi. Waar het in Nederland best aso is om op straat te drinken is het daar volkomen normaal, over het hele plein verspreid stonden groepjes mensen te chillen.
Het was gelijk al gezellig dus, en zo bleef het het hele weekend. Gordana en haar vrienden waren echt superchill en het was ook heel interessant om te zien hoe bewust iedereen zich daar is van zijn of haar seksualiteit. In Nederland is het (afgezien van bepaalde zwarte gaten) meestal zo dat het ophoudt bij 'ik ben gay'. Daar betekent het nog steeds dat je nog steeds een duidelijke (achtergestelde) minderheid bent. Mensen zijn echt ontzettend actief bezig om geaccepteerd te worden Gordana zat bijvoorbeeld in de organisatie van de Zagrebse Pride (ik zag foto's, 't ziet er net even wat anders uit dan in Amsterdam, iets minder eh, gezellig). Na dat gezien te hebben ben ik opeens wel blij met Nederland. Nouja, met Amsterdam.
Zagreb was dus vooral erg leuk door de mensen die ik heb ontmoet, niet zozeer door de stad (waar ik overigens ook niet bijzonder veel van gezien heb, maar dat maakt niet uit want er is ook niet zo heel veel te zien, van wat ik hoorde). Daarnaast heb ik ook nog een soort van nieuwe wetenschappelijke interesse bij mezelf ontdekt, doordat ik van een van de mensen daar, Amir, een publicatie kreeg over Sex/Gender studies. Superinteressant.
Toevalligerwijs ging hij ook naar Ljubljana, op dezelfde dag als ik en ik ging niet liften omdat het regende en de trein was goedkoop. Daar was ik behoorlijk blij om daar ik geen couchsurfinghost had in Ljubljana en ik het altijd enorm waardeer als ik met mensen ben die de stad goed kennen. Ook deze keer had het duidelijk nut. In Ljubljana is een plek om echt goed uit te gaan of om gewoon een biertje te drinken, een heel groot krakerscomplex genaamd Metelkova (geloof ik). Even om een beeld te schetsen, het is een heel groot plein met daaromheen allerlei gebouwen die dus gekraakt zijn, en overal graffiti en rare sculpturen en zo, best wel tof. 't Is de laatste jaren veel commercieler geworden, het zijn vooral clubs, er zit een hostel, maar er wonen ook nog steeds mensen. Amir kende dus iemand, en die kende een boel krakers dus uiteindelijk belandde ik de eerste avond in hun eh, 'huis', om wijn te drinken met wat anarchistische krakertjes. Ghe.
Hij ging de volgende dag weg, maar werd vervangen door een bekender iemand. Ik had uiteraard op facebook gezet dat ik in Ljubljana was, waarop Esme reageerde dat Inesa er ook was. Supertof! Ik ken Inesa nou ook weer niet zo goed maar het was heel gek en bizar en leuk om iemand van 'thuis' te zien na acht weken. En ze is heel tof dus dat helpt ook mee. En om Nederlands te praten, dat went nog steeds niet.
Ljubljana was verder echt heel leuk. Het is de kleinste stad waar ik geweest ben maar het staat zeker in mijn top 3 van deze reis. Het is superschattig en de sfeer is heel relaxt. Ondanks het feit dat er zo weinig mensen wonen is de diversiteit onder de jongeren behoorlijk groot, dat had ik niet verwacht. De laatste dag, toen Inesa en de vriend waar ze mee was weg waren, kwam ik twee Australische meisjes tegen in het hostel waar ik die middag nog een beetje mee rond heb gelopen en 's avonds mee heb gegeten en zo.
Ik zal zo snel mogelijk schrijven over Wenen!
xoxo
Het was gelijk al gezellig dus, en zo bleef het het hele weekend. Gordana en haar vrienden waren echt superchill en het was ook heel interessant om te zien hoe bewust iedereen zich daar is van zijn of haar seksualiteit. In Nederland is het (afgezien van bepaalde zwarte gaten) meestal zo dat het ophoudt bij 'ik ben gay'. Daar betekent het nog steeds dat je nog steeds een duidelijke (achtergestelde) minderheid bent. Mensen zijn echt ontzettend actief bezig om geaccepteerd te worden Gordana zat bijvoorbeeld in de organisatie van de Zagrebse Pride (ik zag foto's, 't ziet er net even wat anders uit dan in Amsterdam, iets minder eh, gezellig). Na dat gezien te hebben ben ik opeens wel blij met Nederland. Nouja, met Amsterdam.
Zagreb was dus vooral erg leuk door de mensen die ik heb ontmoet, niet zozeer door de stad (waar ik overigens ook niet bijzonder veel van gezien heb, maar dat maakt niet uit want er is ook niet zo heel veel te zien, van wat ik hoorde). Daarnaast heb ik ook nog een soort van nieuwe wetenschappelijke interesse bij mezelf ontdekt, doordat ik van een van de mensen daar, Amir, een publicatie kreeg over Sex/Gender studies. Superinteressant.
Toevalligerwijs ging hij ook naar Ljubljana, op dezelfde dag als ik en ik ging niet liften omdat het regende en de trein was goedkoop. Daar was ik behoorlijk blij om daar ik geen couchsurfinghost had in Ljubljana en ik het altijd enorm waardeer als ik met mensen ben die de stad goed kennen. Ook deze keer had het duidelijk nut. In Ljubljana is een plek om echt goed uit te gaan of om gewoon een biertje te drinken, een heel groot krakerscomplex genaamd Metelkova (geloof ik). Even om een beeld te schetsen, het is een heel groot plein met daaromheen allerlei gebouwen die dus gekraakt zijn, en overal graffiti en rare sculpturen en zo, best wel tof. 't Is de laatste jaren veel commercieler geworden, het zijn vooral clubs, er zit een hostel, maar er wonen ook nog steeds mensen. Amir kende dus iemand, en die kende een boel krakers dus uiteindelijk belandde ik de eerste avond in hun eh, 'huis', om wijn te drinken met wat anarchistische krakertjes. Ghe.
Hij ging de volgende dag weg, maar werd vervangen door een bekender iemand. Ik had uiteraard op facebook gezet dat ik in Ljubljana was, waarop Esme reageerde dat Inesa er ook was. Supertof! Ik ken Inesa nou ook weer niet zo goed maar het was heel gek en bizar en leuk om iemand van 'thuis' te zien na acht weken. En ze is heel tof dus dat helpt ook mee. En om Nederlands te praten, dat went nog steeds niet.
Ljubljana was verder echt heel leuk. Het is de kleinste stad waar ik geweest ben maar het staat zeker in mijn top 3 van deze reis. Het is superschattig en de sfeer is heel relaxt. Ondanks het feit dat er zo weinig mensen wonen is de diversiteit onder de jongeren behoorlijk groot, dat had ik niet verwacht. De laatste dag, toen Inesa en de vriend waar ze mee was weg waren, kwam ik twee Australische meisjes tegen in het hostel waar ik die middag nog een beetje mee rond heb gelopen en 's avonds mee heb gegeten en zo.
Ik zal zo snel mogelijk schrijven over Wenen!
xoxo
zaterdag 24 oktober 2009
Dag 68 - Praha
Hihi. Ja, ik dacht, laat ik even ruim twee weken geen blog schrijven zodat iedereen denkt dat ik vet druk ben en zo en de tijd van mijn leven heb.
O wacht, dat is ook zo! Dat laatste dan, druk ben ik niet. :) Maar goed, ik zal nu een heel lange blog schrijven.
Wow, Split. Dat is lang geleden. Ik ben daar uiteindelijk drie nachten gebleven geloof ik, de dagen erna werd het alleen maar leuker. Alle Aussies & Kiwis die voor 1 nacht wel grappig waren (langer niet hoor) gingen de volgende dag weg en daarvoor kwamen mensen in de plaats die ook nuchter leuk waren. :) Onder ander een Nederlands meisje die al anderhalf jaar op reis was, 2 Australische jongens waarvan 1 op Freddy Mercury leek (hij wist zelf alleen niet wie Freddy Mercury was), een Canadees die ook iets van twee jaar weg was en een Amerikaans meisje uit Washington D.C.
De eennalaatste avond in Split was supertof. Het was een nationale feestdag, de viering van de onafhankelijkheid van Kroatie (volgens mij van de communisten, maar het zou ook veel verder terug kunnen zijn). Dat betekende in eerste instantie dat alles dicht was opeens, maar ook dat er 's avonds een concertje was bij een kerkje met Spaanse liedjes gezongen door mannen met Sombrero's. De link naar Kroatie en onafhankelijkheid was ver te zoeken, maar het was wel heel knus. Om een uur of twaalf wilden we eigenlijk gaan zwemmen, en aangezien het water nog twintig graden was gingen we dat ook maar doen. Dat was heel fijn, zo met de sterren en een flesje bier. :) De volgende dag deed ik niet veel meer, gechilld in het hostel, iedereen in gemaakt met PES2008 (ik ben echt te 1337) en meegegaan met de Australiers die vanaf de rotsen in de zee gingen springen. Ja. De een lift een beetje rond, en de ander springt vanaf 20 meter in het water terwijl je de bodem kan zien. Ieder zn meug.
De volgende dag wilde ik van Split naar Zagreb liften en dat was echt een zure sloot. Ik had aan de receptioniste van het hostel gevraagd welke bus naar de snelweg ging, en dat was dus niet de goede. Ik belandde in een dorpje vijf km buiten Split, aan de verkeerde kant richting Dubrovnik. Ik had geen idee wat ik moest doen, dus maar een bus teruggepakt na wat rondgevraagd te hebben, en daarna superlang gelopen. Dat was geen pretje. Op een gegeven moment kwam ik bij een tankstation maar daar kwam ik ook niet verder, zo'n twee uur gestaan met mijn bordje "ZAGREB" maar niemand stopte. Ook nog in mijn beste Duits wat Duitsers aangesproken maar die namen me ook niet mee. Ik verwachtte ergens nog een soort van schuldgevoel van Duitsers jegens andere Europeanen, maar nee hoor, dat is er tegenwoordig ook niet meer bij. Na twee uur besloot ik het maar eens met de duim te doen en. Ja. Binnen twee minuten stopte er een auto. Of je daar dan blij mee moet zijn. :) 't Probleem was dat ik niet bij de juiste snelweg kon komen omdat Split best afgelegen is, meer afgelegen dan het leek op mijn kaart. Deze kerel kon me gelukkig naar de tol brengen zodat ik vanaf daar verder kon liften.
Bij de tol werd ik na 45 minuten opgepikt door een Servier die in Budapest woonde en goed Engels sprak omdat hij een paar jaar in Londen had gewoond. Een lift direct naar Zagreb. Mijn motto "I'll get lucky, sometimes it will just take a bit longer to get lucky" lijkt nog steeds te werken. Dat gold echter niet voor hem, aangezien hij net voor Zagreb, bij de tol er achter kwam dat hij zijn ticket kwijt was en dus niet van de snelweg af kon. Arme man. Ik ging natuurlijk vrolijk verder, en werd binnen vijf minuten opgepikt door een jongen en een meisje die liften heel, heel erg gevaarlijk vonden en eigenlijk wilden dat ik het nooit meer zou doen. Nouja, ik leef nog steeds, dus ik vind het wel prima allemaal. Ik werd afgezet bij de tram, waarmee ik naar het centrum van Zagreb kon om mijn couchsurfinghost Gordana, een van de weinige dykes die ik kon vinden in Zagreb, te ontmoeten.
En vanaf daar ging het allemaal weer verder en dat schrijf ik morgen want ik heb geen zin meer! Dikke cliffhanger.
xoxo
O wacht, dat is ook zo! Dat laatste dan, druk ben ik niet. :) Maar goed, ik zal nu een heel lange blog schrijven.
Wow, Split. Dat is lang geleden. Ik ben daar uiteindelijk drie nachten gebleven geloof ik, de dagen erna werd het alleen maar leuker. Alle Aussies & Kiwis die voor 1 nacht wel grappig waren (langer niet hoor) gingen de volgende dag weg en daarvoor kwamen mensen in de plaats die ook nuchter leuk waren. :) Onder ander een Nederlands meisje die al anderhalf jaar op reis was, 2 Australische jongens waarvan 1 op Freddy Mercury leek (hij wist zelf alleen niet wie Freddy Mercury was), een Canadees die ook iets van twee jaar weg was en een Amerikaans meisje uit Washington D.C.
De eennalaatste avond in Split was supertof. Het was een nationale feestdag, de viering van de onafhankelijkheid van Kroatie (volgens mij van de communisten, maar het zou ook veel verder terug kunnen zijn). Dat betekende in eerste instantie dat alles dicht was opeens, maar ook dat er 's avonds een concertje was bij een kerkje met Spaanse liedjes gezongen door mannen met Sombrero's. De link naar Kroatie en onafhankelijkheid was ver te zoeken, maar het was wel heel knus. Om een uur of twaalf wilden we eigenlijk gaan zwemmen, en aangezien het water nog twintig graden was gingen we dat ook maar doen. Dat was heel fijn, zo met de sterren en een flesje bier. :) De volgende dag deed ik niet veel meer, gechilld in het hostel, iedereen in gemaakt met PES2008 (ik ben echt te 1337) en meegegaan met de Australiers die vanaf de rotsen in de zee gingen springen. Ja. De een lift een beetje rond, en de ander springt vanaf 20 meter in het water terwijl je de bodem kan zien. Ieder zn meug.
De volgende dag wilde ik van Split naar Zagreb liften en dat was echt een zure sloot. Ik had aan de receptioniste van het hostel gevraagd welke bus naar de snelweg ging, en dat was dus niet de goede. Ik belandde in een dorpje vijf km buiten Split, aan de verkeerde kant richting Dubrovnik. Ik had geen idee wat ik moest doen, dus maar een bus teruggepakt na wat rondgevraagd te hebben, en daarna superlang gelopen. Dat was geen pretje. Op een gegeven moment kwam ik bij een tankstation maar daar kwam ik ook niet verder, zo'n twee uur gestaan met mijn bordje "ZAGREB" maar niemand stopte. Ook nog in mijn beste Duits wat Duitsers aangesproken maar die namen me ook niet mee. Ik verwachtte ergens nog een soort van schuldgevoel van Duitsers jegens andere Europeanen, maar nee hoor, dat is er tegenwoordig ook niet meer bij. Na twee uur besloot ik het maar eens met de duim te doen en. Ja. Binnen twee minuten stopte er een auto. Of je daar dan blij mee moet zijn. :) 't Probleem was dat ik niet bij de juiste snelweg kon komen omdat Split best afgelegen is, meer afgelegen dan het leek op mijn kaart. Deze kerel kon me gelukkig naar de tol brengen zodat ik vanaf daar verder kon liften.
Bij de tol werd ik na 45 minuten opgepikt door een Servier die in Budapest woonde en goed Engels sprak omdat hij een paar jaar in Londen had gewoond. Een lift direct naar Zagreb. Mijn motto "I'll get lucky, sometimes it will just take a bit longer to get lucky" lijkt nog steeds te werken. Dat gold echter niet voor hem, aangezien hij net voor Zagreb, bij de tol er achter kwam dat hij zijn ticket kwijt was en dus niet van de snelweg af kon. Arme man. Ik ging natuurlijk vrolijk verder, en werd binnen vijf minuten opgepikt door een jongen en een meisje die liften heel, heel erg gevaarlijk vonden en eigenlijk wilden dat ik het nooit meer zou doen. Nouja, ik leef nog steeds, dus ik vind het wel prima allemaal. Ik werd afgezet bij de tram, waarmee ik naar het centrum van Zagreb kon om mijn couchsurfinghost Gordana, een van de weinige dykes die ik kon vinden in Zagreb, te ontmoeten.
En vanaf daar ging het allemaal weer verder en dat schrijf ik morgen want ik heb geen zin meer! Dikke cliffhanger.
xoxo
woensdag 7 oktober 2009
Dag 51 - Split
Goed. Daar ben ik weer. Nu met een minder samengevatte maar nog steeds samengevatte versie van de afgelopen dagen.
Mostar was dus enigszins saai, er was niet veel te zien naast de Stari Most (old bridge), en qua toeristen waren er vooral oude mensen. Toen ik de laatste dag terugkwam in het hostel waren er gelukkig drie Britten, waar ik 's avonds een biertje mee ging drinken. Nouja, Britten zijn natuurlijk Britten, dus dan blijft het niet bij 1, en ik kwam er achter dat ik het Britse tempo niet helemaal bij kan houden. Op verschillende plekken gezeten, en op een gegeven moment belandden we om een of andere gekke reden in een supporters/hooligancafe van de fameuze voetbalclub "Velez Mostar". Alleen maar kaalkopjes in trainingspakken natuurlijk, dus ik voelde me gelijk thuis. Vooral toen ik "You never walk alone" mee kon zingen, en "Velez Mostar, Hiephoi!". Toch voelden we enigszins dat onze aanwezigheid en mijn bijdrage niet helemaal werden gewaardeerd dus op een gegeven moment toch maar weggegaan, om ergens wat te drinken te halen en dat te nuttigen in het hostel. Om een winkel te vinden die nog open was midden in de nacht was geen gemakkelijke taak, maar wel een hele uitdaging met een succesvol einde. Ik heb er ook nog een bijnaam aan overgehouden "the brave dutchman", omdat de Britten te schijterig waren om het aan iedereen op straat te vragen. 't Was al met al een goede laatste avond in Mostar. :)
De volgende dag liftte ik van Mostar naar Dubrovnik. Ik moest eerst vijf kilometer lopen met mijn backpack op mijn rug naar een goede liftspot, en dat was niet bepaald een pretje. Na een uur lopen hoopte ik natuurlijk snel opgepikt te worden, maar uiteraard gebeurde dat niet. Ik zag sowieso weinig mensen waarvn ik dacht: "daar wil ik wel bij in de auto". Ik besloot in totaal een uur te wachten en anders toch maar terug te lopen en een bus te nemen. Na 57 minuten werd ik opgepikt. Bizar. 't Was een man die naar Ston moest, in Kroatie, dus ik kon met hem de grens over tot vijftig km voor Dubrovnik. Vlak voor de grens werden we aangehouden door Bosnische politie die onze documenten wilde zien. Blijkbaar had ik geen stempel van Bosnie. Ik had al zo'n vermoeden, omdat ik met de bus van Belgrado naar Sarajevo ging, dus ze waren mijn stempel daar vergeten. Dat was verder niet echt een probleem, maar de agent zijn interesse was gewekt. Ik kreeg de meest bizarre vragen, in het Bosnisch natuurlijk, dus hij vroeg het aan de man waar ik mee liftte en die vertaalde het naar Duits. Of ik niet weggelopen was, of ik wel geld had, waarom ik niet met vrienden was, of ik geen vriendin had, dat soort shizzle. Echt belachelijk, maar goed, ik gaf maar gedwee antwoord, en dat was ook de beste oplossing want na een kwartier konden we verder.
Vijftig km voor Dubrovnik moest ik dus verder liften. Deze keer had ik wat meer geluk, na twintig minuten stopte er een auto met een gast en een chick van een jaar of 27. 't Meisje was Australisch maar oorspronkelijk Kroatisch. Verwonderlijk hoe behulpzaam mensen soms kunnen zijn. Ze hadden tijd over dus besloten eerst met de auto helemaal de bergen op te rijden zodat ik Dubrovnik van bovenaf kon zien. Heel tof, en het uitzicht was ook nog heel mooi ook. Daarna reden ze me naar het centrum zodat ik vanaf daar een plek kon vinden om te slapen. Ik kon geen hostel vinden dus ik liep maar gewoon een pension in om te vragen hoe duur een kamer was. De vrouw begon bij vijftig euro (350 kuna) voor twee nachten, en eindigde bij 200, na wat afdingen. Dat leek me prima, 14 euro was dan wel boven mijn budget maar ik had wel een eigen kamer, dus wat dat betreft is het goedkoop. Dubrovnik was dus erg mooi, maar ik heb maar 1 uur of zo in het oude stadsgedeelte rondgelopen, het was echt te toeristisch.
Ik was gisteren dan ook blij om verder te gaan naar Split. Maar ik moest eerst nog een lift krijgen. Wederom was het echt een bitch om naar een goede spot te komen, ik moest in principe omhoog, de bergen in naar de snelweg, met backpack en zo. Eenmaal boven was ik echt zeiknat van het zweet (nee, ik bespaar geen ranzige details), dus ik heb me eerst maar langs de weg omgekleed om vervolgens te beginnen. Na 2,5 uur in de brandende zon (ja, fucking 2,5 uur, liften is dus niet altijd de meest enerverende ervaring) stopte er eigenlijk een vrachtwagen die huurauto's vervoerde. De chauffeur was een Servier van 26 die wel veertig leek. Hij ging naar Zagreb en Ljubljana en zou dus langs Split gaan. Door zijn gebrekkige Engels waren we vrij snel uitgepraat, dus hij besloot wat "SERB MUSIC" te spelen, wat hij ook trots aankondigde. Nu heb ik al wat ervaring met "SERB MUSIC", en ik moet zeggen, ik word er over het algemeen niet vrolijk van. Eerst haperde de cd-speler nog, dus ik koesterde wat hoop, maar dat bleek tevergeefs omdat het na een paar minuten toch werkte. Hij besloot ook nog eens mee te gaan zingen, vals uiteraard, dus die vier uur leken een eeuwigheid te duren. :) Hij was wel heel vriendelijk verder, maar nouja, Balkanvriendelijkheid of zo. 50 km voor Split wilde hij zijn avondeten maken, en ik moest en zou mee-eten, terwijl ik eigenlijk geen honger had, en ik had al helemaal geen zin inbruine bonen, worst, brood en uit. Maar goed, het is moeilijk om nee te zeggen, omdat je dan echt superpersistent moet zijn en dus onbeleefd. Dus ik zei "Oke, ik eet een stukje", maar na elke hap was het weer "EAT! EAT! YOU NEED MUSCLE. YOU BECOME REAl MAN. CHOCOLATE AFTER BEANS. NOT BEFORE." dus daar kwam ik niet zo makkelijk vanaf. Op een gegeven moment besloot ik maar demonstratief op de grond te gaan zitten met een sigaret, waarop hij meewarig zijn hoofd schudde.
45 minuten later kwam ik toch nog heelhuids uit zijn vrachtwagen, tien kilometer voor split. Langs de snelweg gelopen, voorbij de tol, waar ik deze keer na vijf minuten een lift had naar de rand van het centrum van Split. Vanaf daar nam ik een bus en zo was ik vrij snel op de plaats van bestemming. Toch mooi dat de wachttijden elkaar telkens toch een beetje rechttrekken. In in het centrum kwam ik er al snel achter waar een hostel zat, dus dat was ook fijn. In het hostel zitten een stuk of 12 Australiers en eh, Nieuw-Zeelanders? Nouja, Aussies en Kiwis dus, die allemaal al een paar maanden op reis zijn. Best geinig, want het grootste gedeelte was stomdronken gisteravond, en ik was nuchter, dus ik heb me kapot gelachen. :) Nouja, ik ga zo maar eens de stad in, en morgen of overmorgen ga ik denk ik naar Zagreb. Ik weet het nog niet, eerst even zien wat ik van Split vind.
xoxo
Mostar was dus enigszins saai, er was niet veel te zien naast de Stari Most (old bridge), en qua toeristen waren er vooral oude mensen. Toen ik de laatste dag terugkwam in het hostel waren er gelukkig drie Britten, waar ik 's avonds een biertje mee ging drinken. Nouja, Britten zijn natuurlijk Britten, dus dan blijft het niet bij 1, en ik kwam er achter dat ik het Britse tempo niet helemaal bij kan houden. Op verschillende plekken gezeten, en op een gegeven moment belandden we om een of andere gekke reden in een supporters/hooligancafe van de fameuze voetbalclub "Velez Mostar". Alleen maar kaalkopjes in trainingspakken natuurlijk, dus ik voelde me gelijk thuis. Vooral toen ik "You never walk alone" mee kon zingen, en "Velez Mostar, Hiephoi!". Toch voelden we enigszins dat onze aanwezigheid en mijn bijdrage niet helemaal werden gewaardeerd dus op een gegeven moment toch maar weggegaan, om ergens wat te drinken te halen en dat te nuttigen in het hostel. Om een winkel te vinden die nog open was midden in de nacht was geen gemakkelijke taak, maar wel een hele uitdaging met een succesvol einde. Ik heb er ook nog een bijnaam aan overgehouden "the brave dutchman", omdat de Britten te schijterig waren om het aan iedereen op straat te vragen. 't Was al met al een goede laatste avond in Mostar. :)
De volgende dag liftte ik van Mostar naar Dubrovnik. Ik moest eerst vijf kilometer lopen met mijn backpack op mijn rug naar een goede liftspot, en dat was niet bepaald een pretje. Na een uur lopen hoopte ik natuurlijk snel opgepikt te worden, maar uiteraard gebeurde dat niet. Ik zag sowieso weinig mensen waarvn ik dacht: "daar wil ik wel bij in de auto". Ik besloot in totaal een uur te wachten en anders toch maar terug te lopen en een bus te nemen. Na 57 minuten werd ik opgepikt. Bizar. 't Was een man die naar Ston moest, in Kroatie, dus ik kon met hem de grens over tot vijftig km voor Dubrovnik. Vlak voor de grens werden we aangehouden door Bosnische politie die onze documenten wilde zien. Blijkbaar had ik geen stempel van Bosnie. Ik had al zo'n vermoeden, omdat ik met de bus van Belgrado naar Sarajevo ging, dus ze waren mijn stempel daar vergeten. Dat was verder niet echt een probleem, maar de agent zijn interesse was gewekt. Ik kreeg de meest bizarre vragen, in het Bosnisch natuurlijk, dus hij vroeg het aan de man waar ik mee liftte en die vertaalde het naar Duits. Of ik niet weggelopen was, of ik wel geld had, waarom ik niet met vrienden was, of ik geen vriendin had, dat soort shizzle. Echt belachelijk, maar goed, ik gaf maar gedwee antwoord, en dat was ook de beste oplossing want na een kwartier konden we verder.
Vijftig km voor Dubrovnik moest ik dus verder liften. Deze keer had ik wat meer geluk, na twintig minuten stopte er een auto met een gast en een chick van een jaar of 27. 't Meisje was Australisch maar oorspronkelijk Kroatisch. Verwonderlijk hoe behulpzaam mensen soms kunnen zijn. Ze hadden tijd over dus besloten eerst met de auto helemaal de bergen op te rijden zodat ik Dubrovnik van bovenaf kon zien. Heel tof, en het uitzicht was ook nog heel mooi ook. Daarna reden ze me naar het centrum zodat ik vanaf daar een plek kon vinden om te slapen. Ik kon geen hostel vinden dus ik liep maar gewoon een pension in om te vragen hoe duur een kamer was. De vrouw begon bij vijftig euro (350 kuna) voor twee nachten, en eindigde bij 200, na wat afdingen. Dat leek me prima, 14 euro was dan wel boven mijn budget maar ik had wel een eigen kamer, dus wat dat betreft is het goedkoop. Dubrovnik was dus erg mooi, maar ik heb maar 1 uur of zo in het oude stadsgedeelte rondgelopen, het was echt te toeristisch.
Ik was gisteren dan ook blij om verder te gaan naar Split. Maar ik moest eerst nog een lift krijgen. Wederom was het echt een bitch om naar een goede spot te komen, ik moest in principe omhoog, de bergen in naar de snelweg, met backpack en zo. Eenmaal boven was ik echt zeiknat van het zweet (nee, ik bespaar geen ranzige details), dus ik heb me eerst maar langs de weg omgekleed om vervolgens te beginnen. Na 2,5 uur in de brandende zon (ja, fucking 2,5 uur, liften is dus niet altijd de meest enerverende ervaring) stopte er eigenlijk een vrachtwagen die huurauto's vervoerde. De chauffeur was een Servier van 26 die wel veertig leek. Hij ging naar Zagreb en Ljubljana en zou dus langs Split gaan. Door zijn gebrekkige Engels waren we vrij snel uitgepraat, dus hij besloot wat "SERB MUSIC" te spelen, wat hij ook trots aankondigde. Nu heb ik al wat ervaring met "SERB MUSIC", en ik moet zeggen, ik word er over het algemeen niet vrolijk van. Eerst haperde de cd-speler nog, dus ik koesterde wat hoop, maar dat bleek tevergeefs omdat het na een paar minuten toch werkte. Hij besloot ook nog eens mee te gaan zingen, vals uiteraard, dus die vier uur leken een eeuwigheid te duren. :) Hij was wel heel vriendelijk verder, maar nouja, Balkanvriendelijkheid of zo. 50 km voor Split wilde hij zijn avondeten maken, en ik moest en zou mee-eten, terwijl ik eigenlijk geen honger had, en ik had al helemaal geen zin inbruine bonen, worst, brood en uit. Maar goed, het is moeilijk om nee te zeggen, omdat je dan echt superpersistent moet zijn en dus onbeleefd. Dus ik zei "Oke, ik eet een stukje", maar na elke hap was het weer "EAT! EAT! YOU NEED MUSCLE. YOU BECOME REAl MAN. CHOCOLATE AFTER BEANS. NOT BEFORE." dus daar kwam ik niet zo makkelijk vanaf. Op een gegeven moment besloot ik maar demonstratief op de grond te gaan zitten met een sigaret, waarop hij meewarig zijn hoofd schudde.
45 minuten later kwam ik toch nog heelhuids uit zijn vrachtwagen, tien kilometer voor split. Langs de snelweg gelopen, voorbij de tol, waar ik deze keer na vijf minuten een lift had naar de rand van het centrum van Split. Vanaf daar nam ik een bus en zo was ik vrij snel op de plaats van bestemming. Toch mooi dat de wachttijden elkaar telkens toch een beetje rechttrekken. In in het centrum kwam ik er al snel achter waar een hostel zat, dus dat was ook fijn. In het hostel zitten een stuk of 12 Australiers en eh, Nieuw-Zeelanders? Nouja, Aussies en Kiwis dus, die allemaal al een paar maanden op reis zijn. Best geinig, want het grootste gedeelte was stomdronken gisteravond, en ik was nuchter, dus ik heb me kapot gelachen. :) Nouja, ik ga zo maar eens de stad in, en morgen of overmorgen ga ik denk ik naar Zagreb. Ik weet het nog niet, eerst even zien wat ik van Split vind.
xoxo
maandag 5 oktober 2009
Dag 49 - Dubrovnik
Oke, even heel kort aangezien internet hier superduur is (net als alle ander dingen, eigenlijk). Mostar was leuk, beetje saai, maar ik heb me prima vermaakt. Nu ben ik in Dubrovnik, sinds gisteravond, en het is een van de mooiste plekken waar ik ooit was maar het is ook ontzettend verpest door het massatoerisme, dus ik erger me dood. Maar goed. Ik heb vandaag in de Adriatische zee gezwommen (in mn spijkerbroek). Morgen naar Split, als het goed is is het daar goedkoper.
Er komt snel een langer stukje, ik beloof het!
xoxo
Er komt snel een langer stukje, ik beloof het!
xoxo
woensdag 30 september 2009
Dag 44 - Sarajevo
De tussenstand
- 5291 kilometer -
2675 gelift
1218 gevlogen
1105 per bus
293 getreind
Even snel hoor. Belgrado was leuk, maar vooral om de mensen die ik er ontmoette en niet zo zeer om de stad. De sfeer op straat was ongemakkelijk. De stad zelf is wel mooi (al zegt Wikipedia dat het lelijk is :/), er zijn genoeg mooie gebouwen, afgewisseld met gebouwen die nog steeds niet gerenoveerd zijn na de oorlog, half vernietigd en inmiddels al begroeid met planten. Ik kreeg er een beetje een post-humanity gevoel van of zo, ik vond het wel tof.
Gisteren met de bus naar Sarajevo gegaan, omdat het niet te liften is aangezien je door de bergen moet en er geen snelweg is. De reis duurde zo'n 7 1/2 uur terwijl het maar 300 km is. Het was wel een ontzettend mooie route, dus het was niet vervelend. :) De bus bracht ons uiteraard niet naar het centrum maar naar het Servische gedeelte van Sarajevo (-_-). 't Was vrij onduidelijk hoe naar het centrum te gaan maar ik kwam een Noorse chick en een Duitse gast tegen dus daar heb ik een taxi mee gedeeld naar een hostel wat zij hadden opgeschreven. Dat hostel zat vol, maar ze belden een ander hostel voor ons, die blijkbaar enorm om gasten verlegen waren aangezien ze helemaal een taxi stuurden om ons op te halen en die ook betaalden. Nouja, prima. We zijn inderdaad de enige gasten hier, en voor die 10 euro slaap ik nu op een 2persoonskamer in mijn eentje, terwijl dat normaal de prijs is voor een dorm. Best relaxt. Gisteravond daarna wat gegeten in de stad en wat gedronken bij een foute touristenplek. Maar het was wel leuk. Zo ga ik de stad maar in, en ik heb eigenlijk geen idee wat ik ga doen, ik heb al wat basic sights gezien toen we gisteravond door de stad slenterden. De sfeer is hier trouwens tig keer beter, en de stad zelf is helemaal niet wat ik er van had verwacht, eigenlijk. Het is heel mooi, en dat had ik wel verwacht, maar dan meer interessant-mooi en niet gewoon mooi-mooi. En dat is het tot nog toe wel. Dus ik ben benieuwd of dat nog veranderd. Het doet me een beetje denken aan Istanbul (en niet alleen door de moskees), en dat is goed, want Istanbul is tof. Nouja, ik ga zo de stad maar eens in. :)
xoxo
- 5291 kilometer -
2675 gelift
1218 gevlogen
1105 per bus
293 getreind
Even snel hoor. Belgrado was leuk, maar vooral om de mensen die ik er ontmoette en niet zo zeer om de stad. De sfeer op straat was ongemakkelijk. De stad zelf is wel mooi (al zegt Wikipedia dat het lelijk is :/), er zijn genoeg mooie gebouwen, afgewisseld met gebouwen die nog steeds niet gerenoveerd zijn na de oorlog, half vernietigd en inmiddels al begroeid met planten. Ik kreeg er een beetje een post-humanity gevoel van of zo, ik vond het wel tof.
Gisteren met de bus naar Sarajevo gegaan, omdat het niet te liften is aangezien je door de bergen moet en er geen snelweg is. De reis duurde zo'n 7 1/2 uur terwijl het maar 300 km is. Het was wel een ontzettend mooie route, dus het was niet vervelend. :) De bus bracht ons uiteraard niet naar het centrum maar naar het Servische gedeelte van Sarajevo (-_-). 't Was vrij onduidelijk hoe naar het centrum te gaan maar ik kwam een Noorse chick en een Duitse gast tegen dus daar heb ik een taxi mee gedeeld naar een hostel wat zij hadden opgeschreven. Dat hostel zat vol, maar ze belden een ander hostel voor ons, die blijkbaar enorm om gasten verlegen waren aangezien ze helemaal een taxi stuurden om ons op te halen en die ook betaalden. Nouja, prima. We zijn inderdaad de enige gasten hier, en voor die 10 euro slaap ik nu op een 2persoonskamer in mijn eentje, terwijl dat normaal de prijs is voor een dorm. Best relaxt. Gisteravond daarna wat gegeten in de stad en wat gedronken bij een foute touristenplek. Maar het was wel leuk. Zo ga ik de stad maar in, en ik heb eigenlijk geen idee wat ik ga doen, ik heb al wat basic sights gezien toen we gisteravond door de stad slenterden. De sfeer is hier trouwens tig keer beter, en de stad zelf is helemaal niet wat ik er van had verwacht, eigenlijk. Het is heel mooi, en dat had ik wel verwacht, maar dan meer interessant-mooi en niet gewoon mooi-mooi. En dat is het tot nog toe wel. Dus ik ben benieuwd of dat nog veranderd. Het doet me een beetje denken aan Istanbul (en niet alleen door de moskees), en dat is goed, want Istanbul is tof. Nouja, ik ga zo de stad maar eens in. :)
xoxo
woensdag 23 september 2009
Dag 37 - Budapest
Oeps, het is een beetje lang geleden dat ik wat schreef. Maar goed, meestal als ik de computer zit wil ik gewoon chill op facebook en zo, en als ik wat moet doen zend ik couchsurfingrequests en dan heb ik vaak geen zin meer ook nog een blog te moeten schrijven. Ik schrijf ook niet in mijn journal ding, dus ik ben net zo inconsequent en lui als normaal. :)
Anyway, ik was bij Warschau. Goed, ik liftte dus met die Hongaar naar Krakau, en dat ging vreselijk. In totaal zijn we 8 uur bezig geweest waarvan we 3,5 uur in een auto zaten. Lang gewacht dus. Maar goed, ik kwam om half tien of zo aan in Krakau dus dat was verder wel oke.
Het was superfijn om weer in Krakau te zijn, ik hoefde eindelijk niet meer eindeloos rond te wandelen om alles te bekijken omdat ik dat al gedaan had. Het enige wat ik gedaan heb is dan ook eh, uitslapen, naar het hostel gaan waar Joanna werkt om te internetten en daar met mensen te praten, en naar Miejsce gaan om Bercherovka te drinken en om met nog meer mensen te praten. Eindelijk niet meer die standaardvragen de hele tijd maar gewoon leuk. Het voelde een beetje als een soort van surrogaatthuis. Of zo.
Goed, ik bleef in Krakau van dinsdag tot zaterdag. Zaterdag wilde ik naar Budapest liften maar ik begon veel te laat, om een uur of 2 en in het begin stond ik op een slechte spot dus ik begon om vier uur pas echt. Dus dat ging nooit meer lukken natuurlijk. Om half vijf maar een lift aangenomen voor 60 km. Daar schoot ik eigenlijk niet veel mee op omdat ik toen om een uur of zeven op de weg stond richting Budapest, in de kou en er reden bijna geen auto's.. Op een gegeven moment stopte er gelukkig een auto, maar die mensen gingen naar Presov. Dat is dus zeg maar de andere kant van Slowakije dan waar ik heen moest (ze hadden de verkeerde afslag genomen), maar ik besloot de lift maar aan te nemen omdat ik dan in ieder geval ergens kwam en zodat ik de volgende dag makkelijker kon liften, omdat er een snelweg was direct naar Budapest vanaf Presov, via Kosice. De mensen waar ik bij in de auto zat waren zo vriendelijk om me bij een cheapass shabby kuthotel te dumpen, dus ik had in ieder geval een slaapplek. Meer kan ik er ook niet over zeggen want het was er vreselijk, sfeerloos, gekke mensen die er bleven en de mensen die er werkten waren echt superonvriendelijk.
De volgende dag ging ik dan ook maar zo snel mogelijk weg, om naar Budapest te liften. Om een uur of tien begon ik, eerst maar met de duim zodat ik in Kosice zou komen, dat was maar 30KM. Binnen 10 minuten had ik al een lift. Omdat ik eigenlijk eerst naar Kosice wilde, voordat ik mijn plannen veranderde, en het ook nog redelijk vroeg was, besloot ik daar even een paar uur rond te lopen. Het is een heel mooi stadje, maar wel erg klein, maar zeker de moeite waard om eens een dagje te bezoeken. Rond een uur of 1 ging ik weer richting de snelweg. Eerst bij een bushalte gestaan waar ook nog een ander meisje stond, dus ik moest achter haar aanstaan en er stopten, ook voor haar, geen auto's, dus ik besloot maar verder te lopen, meer naar de snelweg. Dat was inderdaad een goed plan, want na tien minuten op mijn nieuwe spot stopte een vrouw van middelbare leeftijd die alleen Slowaaks sprak. Ze zei iets van vijf keer 'Miskolc', dus ik dacht dat ze daar heen ging, dat zou ongeveer de helft van de weg zijn. Ze stopte alleen na 20 km. Blijkbaar ging ze niet verder dus ik schoot er niet veel mee op. Ik had het idee dat ik in the middle of nowhere was. Dat was ook zo, maar het was blijkbaar vlak voor de grens, en dat wist ik niet. Er waren bijna geen auto's, maar toch stopte er wederom binnen 10 minuten een busje met een man die direct naar Budapest ging. Dat ging dus supermakkelijk.
Rond half vijf kwam ik in Budapest aan, eerst maar rondgelopen met mijn backpack, en gewacht tot mijn host Lilli klaar was met werken. Ik kon bij haar twee nachten blijven. Ondanks het feit dat ze de hele dag weg was telkens was het wel heel gezellig, ze was heel leuk. De laatste avond was echt superspacend. Ze had me al verteld dat ze 1 keer in Amsterdam was geweest voor een nacht, en dat ze toen gecouchsurfd had. Ik wilde wel zien bij wie omdat ik benieuwd was of ik haar host kende. Ze liet een foto zien en toen bleek het Bram te zijn (een vriend van me). Dus ik zei ' DUDEE. THATS A FRIEND OF MINE.' Ze had eerder al verteld dat ze die avond naar een stom feest was geweest die avond, in Odeon. Toen viel het kwartje bij mij. Ik ben namelijk ook 1 keer in Odeon geweest, met een feest van de studievereniging, en dat was een avond waar Bram een couchsurfer meehad. Dus ik zei 'OMG WE ALREADY MET OMGGG'. Haha, dat was echt superspacend, omdat we het allebei niet doorhadden en toen viel bij haar ook het kwartje. Supergrappig. Anyway, ik zie haar morgenavond nog eens omdat ik dan meega met haar naar een of ander feest..
Ik heb nu een andere host, via via. Ik had iemand op CS een bericht gestuurd, en zij kon niet, dus vroeg ze het aan een vriendin, maar die kon ook niet, dus die heeft het weer aan een andere vriendin gevraagd en daar ben ik nu. Het is heel fijn dat ik een host heb maar ik heb met haar net iets minder gemeen omdat ik haar niet echt uigekozen heb. Ik denk serieus dat ze de meest saaie persoon is die ik tot nog toe ontmoet.. Maar goed, ze is wel aardig maar gewoon niet mijn persoon of zo. Ik heb in ieder geval een slaapplek. (A) Vanmiddag ontmoet ik de vriendin van de vriendin die ik een bericht stuurde. Ze studeert Nederlands en werkt bij een sightseeingbedrijf, dus ik krijg een gratis tour op zo'n achterlijke bus. Ik heb er normaal een hekel aan, maar het is nu gratis in plaats van twintig euro en ik ben moe, dus ik ga het maar gewoon doen.
Budapest is trouwens fantastisch mooi, er is hier echt te veel te zien en het is zonde dat ik wat minder energie heb dan normaal, maar ik ga vast nog wel eens terug om dan de stad goed te bekijken. Nu loop ik maar gewoon wat rond, al geloof ik dat ik de belangrijkste dingen wel gezien heb. Gisteren ging ik naar het Ludwig Museum, voor Contemporary art, en dat was supervet want er was een tentoonstelling van Robert Capa. Als je niet weet wie dat is moet je het maar even op zoeken want hij was echt supergoed.
Nouja, vrijdag ga ik al weer naar Belgrado, en daar kijk ik best wel naar uit. In de stad is volgens mij niet heel veel te zien, maar ik ben er in het weekend en volgens mij zijn daar best aardige feestjes. Dus ik zie wel.
Waarschijnlijk de meest warrige blog tot nog toe maar als ik alles moet opschrijven ben ik drie uur bezig, en zo goedkoop is internet hier niet. Dus, dagdag!
xoxo
Anyway, ik was bij Warschau. Goed, ik liftte dus met die Hongaar naar Krakau, en dat ging vreselijk. In totaal zijn we 8 uur bezig geweest waarvan we 3,5 uur in een auto zaten. Lang gewacht dus. Maar goed, ik kwam om half tien of zo aan in Krakau dus dat was verder wel oke.
Het was superfijn om weer in Krakau te zijn, ik hoefde eindelijk niet meer eindeloos rond te wandelen om alles te bekijken omdat ik dat al gedaan had. Het enige wat ik gedaan heb is dan ook eh, uitslapen, naar het hostel gaan waar Joanna werkt om te internetten en daar met mensen te praten, en naar Miejsce gaan om Bercherovka te drinken en om met nog meer mensen te praten. Eindelijk niet meer die standaardvragen de hele tijd maar gewoon leuk. Het voelde een beetje als een soort van surrogaatthuis. Of zo.
Goed, ik bleef in Krakau van dinsdag tot zaterdag. Zaterdag wilde ik naar Budapest liften maar ik begon veel te laat, om een uur of 2 en in het begin stond ik op een slechte spot dus ik begon om vier uur pas echt. Dus dat ging nooit meer lukken natuurlijk. Om half vijf maar een lift aangenomen voor 60 km. Daar schoot ik eigenlijk niet veel mee op omdat ik toen om een uur of zeven op de weg stond richting Budapest, in de kou en er reden bijna geen auto's.. Op een gegeven moment stopte er gelukkig een auto, maar die mensen gingen naar Presov. Dat is dus zeg maar de andere kant van Slowakije dan waar ik heen moest (ze hadden de verkeerde afslag genomen), maar ik besloot de lift maar aan te nemen omdat ik dan in ieder geval ergens kwam en zodat ik de volgende dag makkelijker kon liften, omdat er een snelweg was direct naar Budapest vanaf Presov, via Kosice. De mensen waar ik bij in de auto zat waren zo vriendelijk om me bij een cheapass shabby kuthotel te dumpen, dus ik had in ieder geval een slaapplek. Meer kan ik er ook niet over zeggen want het was er vreselijk, sfeerloos, gekke mensen die er bleven en de mensen die er werkten waren echt superonvriendelijk.
De volgende dag ging ik dan ook maar zo snel mogelijk weg, om naar Budapest te liften. Om een uur of tien begon ik, eerst maar met de duim zodat ik in Kosice zou komen, dat was maar 30KM. Binnen 10 minuten had ik al een lift. Omdat ik eigenlijk eerst naar Kosice wilde, voordat ik mijn plannen veranderde, en het ook nog redelijk vroeg was, besloot ik daar even een paar uur rond te lopen. Het is een heel mooi stadje, maar wel erg klein, maar zeker de moeite waard om eens een dagje te bezoeken. Rond een uur of 1 ging ik weer richting de snelweg. Eerst bij een bushalte gestaan waar ook nog een ander meisje stond, dus ik moest achter haar aanstaan en er stopten, ook voor haar, geen auto's, dus ik besloot maar verder te lopen, meer naar de snelweg. Dat was inderdaad een goed plan, want na tien minuten op mijn nieuwe spot stopte een vrouw van middelbare leeftijd die alleen Slowaaks sprak. Ze zei iets van vijf keer 'Miskolc', dus ik dacht dat ze daar heen ging, dat zou ongeveer de helft van de weg zijn. Ze stopte alleen na 20 km. Blijkbaar ging ze niet verder dus ik schoot er niet veel mee op. Ik had het idee dat ik in the middle of nowhere was. Dat was ook zo, maar het was blijkbaar vlak voor de grens, en dat wist ik niet. Er waren bijna geen auto's, maar toch stopte er wederom binnen 10 minuten een busje met een man die direct naar Budapest ging. Dat ging dus supermakkelijk.
Rond half vijf kwam ik in Budapest aan, eerst maar rondgelopen met mijn backpack, en gewacht tot mijn host Lilli klaar was met werken. Ik kon bij haar twee nachten blijven. Ondanks het feit dat ze de hele dag weg was telkens was het wel heel gezellig, ze was heel leuk. De laatste avond was echt superspacend. Ze had me al verteld dat ze 1 keer in Amsterdam was geweest voor een nacht, en dat ze toen gecouchsurfd had. Ik wilde wel zien bij wie omdat ik benieuwd was of ik haar host kende. Ze liet een foto zien en toen bleek het Bram te zijn (een vriend van me). Dus ik zei ' DUDEE. THATS A FRIEND OF MINE.' Ze had eerder al verteld dat ze die avond naar een stom feest was geweest die avond, in Odeon. Toen viel het kwartje bij mij. Ik ben namelijk ook 1 keer in Odeon geweest, met een feest van de studievereniging, en dat was een avond waar Bram een couchsurfer meehad. Dus ik zei 'OMG WE ALREADY MET OMGGG'. Haha, dat was echt superspacend, omdat we het allebei niet doorhadden en toen viel bij haar ook het kwartje. Supergrappig. Anyway, ik zie haar morgenavond nog eens omdat ik dan meega met haar naar een of ander feest..
Ik heb nu een andere host, via via. Ik had iemand op CS een bericht gestuurd, en zij kon niet, dus vroeg ze het aan een vriendin, maar die kon ook niet, dus die heeft het weer aan een andere vriendin gevraagd en daar ben ik nu. Het is heel fijn dat ik een host heb maar ik heb met haar net iets minder gemeen omdat ik haar niet echt uigekozen heb. Ik denk serieus dat ze de meest saaie persoon is die ik tot nog toe ontmoet.. Maar goed, ze is wel aardig maar gewoon niet mijn persoon of zo. Ik heb in ieder geval een slaapplek. (A) Vanmiddag ontmoet ik de vriendin van de vriendin die ik een bericht stuurde. Ze studeert Nederlands en werkt bij een sightseeingbedrijf, dus ik krijg een gratis tour op zo'n achterlijke bus. Ik heb er normaal een hekel aan, maar het is nu gratis in plaats van twintig euro en ik ben moe, dus ik ga het maar gewoon doen.
Budapest is trouwens fantastisch mooi, er is hier echt te veel te zien en het is zonde dat ik wat minder energie heb dan normaal, maar ik ga vast nog wel eens terug om dan de stad goed te bekijken. Nu loop ik maar gewoon wat rond, al geloof ik dat ik de belangrijkste dingen wel gezien heb. Gisteren ging ik naar het Ludwig Museum, voor Contemporary art, en dat was supervet want er was een tentoonstelling van Robert Capa. Als je niet weet wie dat is moet je het maar even op zoeken want hij was echt supergoed.
Nouja, vrijdag ga ik al weer naar Belgrado, en daar kijk ik best wel naar uit. In de stad is volgens mij niet heel veel te zien, maar ik ben er in het weekend en volgens mij zijn daar best aardige feestjes. Dus ik zie wel.
Waarschijnlijk de meest warrige blog tot nog toe maar als ik alles moet opschrijven ben ik drie uur bezig, en zo goedkoop is internet hier niet. Dus, dagdag!
xoxo
maandag 14 september 2009
Dag 28 - Warszawa II
Ok. Ik moet nu echt een blog schrijven, omdat het een week geleden was en omdat ik nu vier weken weg ben. Ik heb alleen niet zo'n zin dus ik zal het zo kort mogelijk houden want als ik alles vertel is het veel te veel. En als mensen nu eens gaan reageren, dan blijf ik ook wat gemotiveerder en zo. (A)
Anyway, ik was bij Tallinn, en ik weet niet precies meer zo goed wat ik daar verder allemaal gedaan heb. Ik moest twee dagen om kwart voor zes opstaan omdat R&I vroeg moesten werken, dus ik was twee keer om zeven uur al in de stad, en ja, dan is er niet heel veel te doen op zich. Ik was die dagen ook redelijk naar de klote, dus ik heb toen vooral op verschillende plekken koffie gedronken. Verder ben ik nog wel naar het kunstmuseum geweest, maar dat was niet zo leuk want het contemporary art gedeelte was dicht en dat vind ik het leukst.
Vanaf Tallinn liftte ik donderdag naar Tartu. Dat ging behoorlijk snel, ik heb wel eerst een uur gewacht, maar daarna werd ik opgepikt door een vrachtwagenchauffeur die in een keer daar heen ging, dus dat was wel chill. Hij was wel geinig verder, hij probeerde me te kopppelen aan zijn vijftienjarige dochter geloof ik maar daar ben ik niet echt op ingegaan. :) Tartu was mooi, klein vooral, maar de sfeer is er heel tof, dus ik wil er zeker nog wel eens heen. Toffe mensen ontmoet ook, dus het was fijn daar.
Zaterdag, eergister dus, liftte ik van Tartu naar Riga. Ik begon pas om vijf uur 's middags, dus dat was best wel een gokje, maar binnen 20 minuten had ik een lift in een busje met vijf Letse bouwvakkers die om het half uur moesten stoppen om te zeiken omdat ze allemaal (behalve de chauffeur) te veel bier dronken. Ik geloof dat 1 van de 5 zeker 3 liter bier dronk. :/
In Riga sliep ik weer bij Anna, die me al eerder hostte. Het was een soort van speciale culturele jaarlijkse avond in Riga, the White Night of zo, maar dit jaar was het blijkbaar heel kut of zo dus dat was wat suffigs. Wat wel tof was, was dat Anna nog een couchsurfer had, ook een Nederlander. Dus ik kon eindelijk weer Nederlands praten en dat was echt heel bizar, na bijna vier weken Engels. :)
Gisteren ging ik van Riga naar Kaunas. Ik had twee keer een lift binnen vijf minuten dus dat was wederom geen probleem. 't Enige problematische is op het moment dat ik enigszins ziekig ben, dus dat werkt niet echt. Gisteren in Kaunas was het heel naar omdat ik geen kaart had en alles was dicht. Dus ik ben maar rond gaan lopen met mijn backpack, in de hoop een hostel tegen te komen oid. Dat gebeurde niet, maar ik vond wel een internetcafe gelukkig, dus ik had daar wat opgezocht. Over het algemeen zijn hostels in het centrum van steden, maar deze niet, dus ik had geen idee hoe ik er moest komen. Op straat maar wat rondgevraagd, totdat ik het aan twee meisjes/vrouwen vroeg die echt enorm behulpzaam waren, voor me gingen bellen, me naar de bushalte brachten en me zelfs nog vroegen of ik wel geld had voor de bus. Ja, zo kan het dus ook. :)
Het hostel in Kaunas was meer een soort van ziekenhuisachtig kantoor, heel naar, maar er waren wel geinige mensen. Onder andere een Japanner van 40 die de wereld rondreist op een step. :D!
Vandaag van Kaunas gelift naar Warschau dus. In Kaunas stond er nog een andere gast te liften, een Hongaar, en die kwam naar me toe om het samen te proberen, en dat vond ik wel prima. Om uit Kaunas te komen was lastig. Na een uur kregen we pas een lift, naar Mirjampole. Niet heel ver, maar in ieder geval vlak voor de grens dus veel mensen die naar Polen gaan. Na twintig minuten in Mirjampole stopte er inderdaad een auto met drie Roemenen. Ik vertrouwde het niet 100% maar omdat we met zijn tweeen waren durfde ik wat meer aan dus we stapten maar in. Het ging prima, afgezien van het feit dat ze onze telefoons wilden gebruiken, mijn sigaretten oprookten en vertelden dat ze hun vrouwen hadden gekocht, alleen toen we uitstapten in Warschau ging 1 moeilijk doen en zeggen dat we moesten betalen. Nouja, daar gingen wij natuurlijk niet aan meedoen, want dat is nou niet echt het principe van liften. Hij bleef zeiken, dus op een gegeven moment liepen we maar gewoon weg want veel kon hij ons nou ook niet echt maken. 't Waren dus zigeuners, dat wist ik dus niet maar die Hongaar wel. Ik wil het stereotype niet bevestigen, maar gelukkig deden ze dat al voor zichzelf..
Nu ben ik dus in Warschau, in een hostel, ik ga zo fijn slapen en morgenmiddag op mn gemakje naar Krakau liften, weer samen met die Hongaar. Chillll
xoxo
Anyway, ik was bij Tallinn, en ik weet niet precies meer zo goed wat ik daar verder allemaal gedaan heb. Ik moest twee dagen om kwart voor zes opstaan omdat R&I vroeg moesten werken, dus ik was twee keer om zeven uur al in de stad, en ja, dan is er niet heel veel te doen op zich. Ik was die dagen ook redelijk naar de klote, dus ik heb toen vooral op verschillende plekken koffie gedronken. Verder ben ik nog wel naar het kunstmuseum geweest, maar dat was niet zo leuk want het contemporary art gedeelte was dicht en dat vind ik het leukst.
Vanaf Tallinn liftte ik donderdag naar Tartu. Dat ging behoorlijk snel, ik heb wel eerst een uur gewacht, maar daarna werd ik opgepikt door een vrachtwagenchauffeur die in een keer daar heen ging, dus dat was wel chill. Hij was wel geinig verder, hij probeerde me te kopppelen aan zijn vijftienjarige dochter geloof ik maar daar ben ik niet echt op ingegaan. :) Tartu was mooi, klein vooral, maar de sfeer is er heel tof, dus ik wil er zeker nog wel eens heen. Toffe mensen ontmoet ook, dus het was fijn daar.
Zaterdag, eergister dus, liftte ik van Tartu naar Riga. Ik begon pas om vijf uur 's middags, dus dat was best wel een gokje, maar binnen 20 minuten had ik een lift in een busje met vijf Letse bouwvakkers die om het half uur moesten stoppen om te zeiken omdat ze allemaal (behalve de chauffeur) te veel bier dronken. Ik geloof dat 1 van de 5 zeker 3 liter bier dronk. :/
In Riga sliep ik weer bij Anna, die me al eerder hostte. Het was een soort van speciale culturele jaarlijkse avond in Riga, the White Night of zo, maar dit jaar was het blijkbaar heel kut of zo dus dat was wat suffigs. Wat wel tof was, was dat Anna nog een couchsurfer had, ook een Nederlander. Dus ik kon eindelijk weer Nederlands praten en dat was echt heel bizar, na bijna vier weken Engels. :)
Gisteren ging ik van Riga naar Kaunas. Ik had twee keer een lift binnen vijf minuten dus dat was wederom geen probleem. 't Enige problematische is op het moment dat ik enigszins ziekig ben, dus dat werkt niet echt. Gisteren in Kaunas was het heel naar omdat ik geen kaart had en alles was dicht. Dus ik ben maar rond gaan lopen met mijn backpack, in de hoop een hostel tegen te komen oid. Dat gebeurde niet, maar ik vond wel een internetcafe gelukkig, dus ik had daar wat opgezocht. Over het algemeen zijn hostels in het centrum van steden, maar deze niet, dus ik had geen idee hoe ik er moest komen. Op straat maar wat rondgevraagd, totdat ik het aan twee meisjes/vrouwen vroeg die echt enorm behulpzaam waren, voor me gingen bellen, me naar de bushalte brachten en me zelfs nog vroegen of ik wel geld had voor de bus. Ja, zo kan het dus ook. :)
Het hostel in Kaunas was meer een soort van ziekenhuisachtig kantoor, heel naar, maar er waren wel geinige mensen. Onder andere een Japanner van 40 die de wereld rondreist op een step. :D!
Vandaag van Kaunas gelift naar Warschau dus. In Kaunas stond er nog een andere gast te liften, een Hongaar, en die kwam naar me toe om het samen te proberen, en dat vond ik wel prima. Om uit Kaunas te komen was lastig. Na een uur kregen we pas een lift, naar Mirjampole. Niet heel ver, maar in ieder geval vlak voor de grens dus veel mensen die naar Polen gaan. Na twintig minuten in Mirjampole stopte er inderdaad een auto met drie Roemenen. Ik vertrouwde het niet 100% maar omdat we met zijn tweeen waren durfde ik wat meer aan dus we stapten maar in. Het ging prima, afgezien van het feit dat ze onze telefoons wilden gebruiken, mijn sigaretten oprookten en vertelden dat ze hun vrouwen hadden gekocht, alleen toen we uitstapten in Warschau ging 1 moeilijk doen en zeggen dat we moesten betalen. Nouja, daar gingen wij natuurlijk niet aan meedoen, want dat is nou niet echt het principe van liften. Hij bleef zeiken, dus op een gegeven moment liepen we maar gewoon weg want veel kon hij ons nou ook niet echt maken. 't Waren dus zigeuners, dat wist ik dus niet maar die Hongaar wel. Ik wil het stereotype niet bevestigen, maar gelukkig deden ze dat al voor zichzelf..
Nu ben ik dus in Warschau, in een hostel, ik ga zo fijn slapen en morgenmiddag op mn gemakje naar Krakau liften, weer samen met die Hongaar. Chillll
xoxo
vrijdag 11 september 2009
Dag 25 - Ik schrijf niet, maar wel wat fotos.
Tallinn;
http://img.photobucket.com/albums/v245/Henrive/IMG_2297.jpg
http://img.photobucket.com/albums/v245/Henrive/IMG_2300.jpg
Vilnius;
http://img.photobucket.com/albums/v245/Henrive/IMG_2110.jpg
Mijn gezelligste reishoofd in een bus;
http://img.photobucket.com/albums/v245/Henrive/IMG_2297.jpg
dagdag! xoxo
http://img.photobucket.com/albums/v245/Henrive/IMG_2297.jpg
http://img.photobucket.com/albums/v245/Henrive/IMG_2300.jpg
Vilnius;
http://img.photobucket.com/albums/v245/Henrive/IMG_2110.jpg
Mijn gezelligste reishoofd in een bus;
http://img.photobucket.com/albums/v245/Henrive/IMG_2297.jpg
dagdag! xoxo
maandag 7 september 2009
Dag 21 - What's up with all these Americans?
1100 Raekoja Kohvik
"It has only been three weeks yet. For me it seems more like three months. I'm wondering all the time how it would be to be back home again, and then I realize dat I'm only gone for three weeks, and that probably nothing has changed. Really weird.
En ik schakel over op Nederlands, jeuj.
Het is mijn eerste dag in Tallinn zelf. Mijn hosts Rainu & Ivar wonen een half uur buiten Tallinn in een huis in het bos, vlakbij de zee (de Finse golf / Baltische zee9. Gister heb ik daar de hele dag gespendeerd, daar ik nog drie hele dagen heb om de stad te bekijken.
Gisteren heb ik eerst uitgeslapen, uiteraard, en vervolgens ging ik met R&I naar de zee en de klif ervoor. Daarna gingen we naar Rainu's ouders waar ik volgepropt werd met taart en worstjes. Als avondeten kon ik nog meer Ests eten proeven, met een Estse variant van Ratatouille. Al met al was het een superchille dag, ik ben weer goed uitgerust van het liften..
Nu drink ik dus een Latte bij een of andere toeristentent in het centrum. De prijzen zijn hier vrijwel hetzelfde als in Nederland. Estland lijkt sowieso weer iets duurder te zijn dan de andere Baltische staten, waarschijnlijk omdat zo dicht bij Finland ligt. De mensen lijken ook weer wat moderner."
Een ander verschil is dat hier echt opeens allemaal Amerikanen en Japanners zijn, typische toeristen die je in Amsterdam zou verwachten. In Riga, en vooral in Vilnius waren het voornamelijk Duitsers. En Amerikanen zijn zo, eh Amerikaans. De oude stad is verdeeld in het lage en het hoge gedeelte, wat betekent dat je vanaf het hoge gedeelte een prachtig uitzicht. Maar goed, ik liep daar dus, op het hoge gedeelte, en er kwam een horde Amerikanen me tegemoet lopen. Een vrouw vroeg "Can you go down on the other side?" Waar ik even over moest nadenken, wat haar deed denken dat ik geen Engels sprak of zo. Vervolgens gebaarde ze naar beneden en riep heel hard, zodat ik het beter verstond "DOWWWNN!". En dat is dus Amerikaans, denk ik. De oude stad is verder heel mooi, het doet Scandinavischer aan dan Vilnius en Riga, ik denk dat ik Tallinn het mooist vind, maar dat zal nog wel verder blijken de komende dagen.
Donderdag ga ik liftend naar Tartu, DE studentenstad van Estland. Het is wel heel klein, dus ik trek er 1 hele dag voor uit, dus ik blijf twee nachten. Zaterdagochtend zal ik dan zo ver mogelijk terug proberen te liften, ik hoop dat ik Kaunas in Litouwen kan halen, maar ik weet niet hoe haalbaar dat is. Anders nog maar weer een dagje naar Riga.
Nou, ik ga slapen. Nightnight.
xoxo
"It has only been three weeks yet. For me it seems more like three months. I'm wondering all the time how it would be to be back home again, and then I realize dat I'm only gone for three weeks, and that probably nothing has changed. Really weird.
En ik schakel over op Nederlands, jeuj.
Het is mijn eerste dag in Tallinn zelf. Mijn hosts Rainu & Ivar wonen een half uur buiten Tallinn in een huis in het bos, vlakbij de zee (de Finse golf / Baltische zee9. Gister heb ik daar de hele dag gespendeerd, daar ik nog drie hele dagen heb om de stad te bekijken.
Gisteren heb ik eerst uitgeslapen, uiteraard, en vervolgens ging ik met R&I naar de zee en de klif ervoor. Daarna gingen we naar Rainu's ouders waar ik volgepropt werd met taart en worstjes. Als avondeten kon ik nog meer Ests eten proeven, met een Estse variant van Ratatouille. Al met al was het een superchille dag, ik ben weer goed uitgerust van het liften..
Nu drink ik dus een Latte bij een of andere toeristentent in het centrum. De prijzen zijn hier vrijwel hetzelfde als in Nederland. Estland lijkt sowieso weer iets duurder te zijn dan de andere Baltische staten, waarschijnlijk omdat zo dicht bij Finland ligt. De mensen lijken ook weer wat moderner."
Een ander verschil is dat hier echt opeens allemaal Amerikanen en Japanners zijn, typische toeristen die je in Amsterdam zou verwachten. In Riga, en vooral in Vilnius waren het voornamelijk Duitsers. En Amerikanen zijn zo, eh Amerikaans. De oude stad is verdeeld in het lage en het hoge gedeelte, wat betekent dat je vanaf het hoge gedeelte een prachtig uitzicht. Maar goed, ik liep daar dus, op het hoge gedeelte, en er kwam een horde Amerikanen me tegemoet lopen. Een vrouw vroeg "Can you go down on the other side?" Waar ik even over moest nadenken, wat haar deed denken dat ik geen Engels sprak of zo. Vervolgens gebaarde ze naar beneden en riep heel hard, zodat ik het beter verstond "DOWWWNN!". En dat is dus Amerikaans, denk ik. De oude stad is verder heel mooi, het doet Scandinavischer aan dan Vilnius en Riga, ik denk dat ik Tallinn het mooist vind, maar dat zal nog wel verder blijken de komende dagen.
Donderdag ga ik liftend naar Tartu, DE studentenstad van Estland. Het is wel heel klein, dus ik trek er 1 hele dag voor uit, dus ik blijf twee nachten. Zaterdagochtend zal ik dan zo ver mogelijk terug proberen te liften, ik hoop dat ik Kaunas in Litouwen kan halen, maar ik weet niet hoe haalbaar dat is. Anders nog maar weer een dagje naar Riga.
Nou, ik ga slapen. Nightnight.
xoxo
zondag 6 september 2009
Dag 20 - Tallinn
I made it! Maar dat duurde op zich wel even.
Gister ging ik om ongeveer half twaalf weg bij mijn host om naar het noorden van Riga te gaan met het openbaar vervoer om daar te beginnen met liften. Ik had op internet opgezocht wat een goede spot was en daar kwam ik om een uur of 1 aan. Toen ik aankwam lopen zag ik al een jongen van vijftien met zijn duim omhoog staan. Op het moment dat ik hem zag was hij al weer weg omdat hij al in een auto gestapt was. Dat ging snel, dus dat was mooi. Toen ik besloten had waar ik ging staan en mijn bordje had gemaakt met "EST" erop kon ik ook beginnen. Na twee minuten stopte er al een auto (door mijn stralende glimlach). De beste man sprak alleen geen Engels, en ik wilde ook niet de eerste de beste lift aannemen, dus ik wees zijn aanbod af. Hij kon me ongeveer zeventig kilometer ver brengen, dus achteraf had ik het best kunnen doen, maar dat wist ik ook niet van te voren.
Vervolgens gebeurde er een kwartier vrij weinig, behalve dan dat er twee meisjes bij kwamen die voorkropen en voor me gingen staan, niet zo netjes, maar ik had ook geen zin om er heen te lopen om te zeggen dat ze achter me moesten gaan staan, omdat dat ook geen zin zou hebben, want twee meisjes zijn altijd in het voordeel. Er stopte inderdaad een auto voor hun maar zij hadden die lift niet nodig, dus dezelfde auto stopte voor mij, en kon me wederom zeventig kilometer ver brengen. Deze keer accepteerde ik hem wel want ik stond inmiddels al een half uur. Bizarre gast,typisch Oost-Europees, een kortgeschoren kop en een oude BMW. Hij was wel chill verder want ik hoefde nauwelijks zelf te praten, hij praatte eerst de hele tijd over de economie van Letland en dat het zo slecht was allemaal en dat het nooit beter zou worden, waarop ik maar een beetje "uhuh"'de, en vervolgens praatte hij de hele tijd over auto's, waarover ik al helemaal niets te zeggen heb. Ik had hem gevraagd me af te zetten bij het laatste tankstation waar hij langs kwam, maar door al die reteinteressante gespreksonderwerpen was hij dat vergeten dus ik moest het doen met een bushalte. Geen ideale plek, dus ik stond daar dan ook een uur. Het was inmiddels al half vier of zo dus ik vroeg me af of ik het wel ging redden. Na een uur kwam er een bus langs, en ik vroeg aan de buschauffeur of die naar Salacgriva zou gaan, omdat ik wist dat daar een goede plek was om door te liften. Dat was niet zo, maar toen de bus wegreed kwam er gelijk daarna iemand aan rijden die voor me stopte. Hij kon me niet ver brengen, 20 kilometer maar ik was op dat moment al blij dat ik in ieder geval weer ietsjes verder zou komen. Aardige gast, hij was sound engineer of iets dergelijks en was onderweg van Riga naar zijn huis, ergens op het platteland. Onderweg nam hij nog een andere lifter mee die maar drie kilometer hoefde (ik heb over de hele dag serieus iets van 12 lifters gezien, echt bizar veel vergeleken met Nederland). Hij was zo vriendelijk om me naar Salacgriva te brengen, naar het tankstation waar ik heen wilde, terwijl hij daar zelf niet heen hoefde, superchill. Het tankstation was inderdaad een goede plek (vlak voor de grens), ik sprak eerst mensen aan die naar Tallinn gingen, die hadden helaas geen ruimte maar dat was wel echt superchill geweest. Daarna reed een man weg van het tankstation en ik hield mijn bordje met EST omhoog en hij gebaarde dat ik naar hem toe kon komen. Hij ging naar Parnu. Ik wist niet zeker of het een goed idee was omdat ik op internet las dat Parnu echt verrot is als je verder wil liften, maar het was wel de helft van de afstand die ik nog moest afleggen.. Ik ging dus maar mee, hij nam ook nog een of andere gare man van een jaar of vijftig met een grote snor en weekendtas mee. Volgens mij was het een Rus, hij zat de hele tijd te bellen en het klonk Russisch. Hij deed zaken met Rotterdam, Amsterdam en Antwerpen, met Cargoships en dergelijke. Juist ja. Ik vroeg hem mij af te zetten bij een tankstation voor Parnu, omdat ik hoopte dat mensen die verder zouden reizen dan Parnu daar zouden gaan tanken. Ik heb daar zo'n twee uur gestaan. Inderdaad waren er mensen die naar Tallinn gingen, ik zag een Finse auto met een man en vrouw van middelbare leeftijd dus ik dacht Bingo, alleen toen ik vroeg of ze nog een plek over hadden kreeg ik een "no we don't have any room sorry', terwijl hij naar een lege achterbank wees. Best zuur. Na twee uur besloot ik dat dit echt, echt niet ging werken dus ik begon te lopen terwijl ik de borden naar Tallinn volgde. Na een half uur lopen stopte er opeens een auto naast me. Er zat een jongen aan het stuur en zijn vader, gok ik, zat naast hem. Hij vroeg aan me of ik aan het liften was, waarop ik antwoordde dat dat inderdaad het geval was. Vervolgens bood hij aan om me naar een betere plek te brengen, en dat sloeg ik natuurlijk niet af, omdat ik het lopen wel zat was en geen idee waar ik heen moest. Ik las op internet al dat mensen in Estland het supertof vinden als ze buitenlanders zien, en al helemaal backpackers en dat is ook echt zo. Hij vroeg allerlei dingen en was dus ontzettend behulpzaam. Ik bedoel, wie stopt er nou zomaar naast iemand om hulp aan te bieden? Tien minuten verder stond ik inderdaad op een goede plek, langs de weg vanuit Parnu direct naar Tallinn. Na vijf minuten kwam er een auto langs waarin de mensen wel heel hard moesten lachen en aan het zwaaien waren, en een meisje achterin drukte haar papier met TALLINN erop geschreven tegen de ruit aan. Zij had dus al een lift, en dat gaf me alleen maar meer moed. 25 minuten later stopte ook voor mij een auto, met een man erin die inderdaad ook naar Tallinn ging. Ik was gered! Na drie uur in Parnu was het al half acht dus het was ook zeker wel tijd dat ik mijn laatste lift had. Hij sprak helaas niet zo goed Engels, of eigenlijk vrijwel niet, dus veel kwam er niet van praten, maar ik weet in ieder geval dat hij kunstenaar was en sculpturen maakte. Hij was heel aardig, hij bracht me helemaal naar het busstation in Tallinn zelf, dus ik kon vanaf daar gelijk de bus pakken naar mijn host, dus dat was erg efficient.
Het enige probleem was dat mijn telefoon blijkbaar kuren heeft. Hij zei telkens dat het nummer niet correct was, van mijn host, dus ik kon niet bellen om te zeggen dat er was. Ik had zelf per ongeluk blijkbaar ook niet het goede nummer gegeven dus ik kon niet communiceren. Toen maar via mijn moeder laten weten dat ik er was, alleen ik kon haar op een gegeven moment ook niet bereiken. Ik krijg of de melding dat het nummer niet correct is, of dat er een Call Barrier is, of zo. Vet vaag. En het was superkut want ik stond gisteravond dus om half tien in het pikdonker in the middle of nowhere, geen verlichting, een half uur buiten Tallinn en ik wist niet eens of er nog een minibus terug zou gaan naar de stad, dus ik was al bang dat ik in het bushokje moest gaan slapen of iets dergelijks.. Gelukkig belde mijn host opeens (het nummer wat ik had was dus wel correct :s) en ze kwamen er bijna aan. Nouja, daar was ik dus best wel blij om en zo. Uiteindelijk was er dus niet echt een probleem, al moet ik wel uitzoeken wat er mis is met mijn telefoon.
Het liften was dus erg leuk, en ik heb al besloten dat ik donderdag naar Tartu ga voor 2 nachten, dus donderdag lift ik vanaf Tallinn naar Tartu, dat is maar 200 kilometer dus dat zou snel moeten gaan, en dan heb ik vrijdag om Tartu te bekijken en dan lift ik zaterdag weer terug naar Letland of Litouwen, afhankelijk van hoe ver ik kom.
Nou, dagdag!
xoxo
Gister ging ik om ongeveer half twaalf weg bij mijn host om naar het noorden van Riga te gaan met het openbaar vervoer om daar te beginnen met liften. Ik had op internet opgezocht wat een goede spot was en daar kwam ik om een uur of 1 aan. Toen ik aankwam lopen zag ik al een jongen van vijftien met zijn duim omhoog staan. Op het moment dat ik hem zag was hij al weer weg omdat hij al in een auto gestapt was. Dat ging snel, dus dat was mooi. Toen ik besloten had waar ik ging staan en mijn bordje had gemaakt met "EST" erop kon ik ook beginnen. Na twee minuten stopte er al een auto (door mijn stralende glimlach). De beste man sprak alleen geen Engels, en ik wilde ook niet de eerste de beste lift aannemen, dus ik wees zijn aanbod af. Hij kon me ongeveer zeventig kilometer ver brengen, dus achteraf had ik het best kunnen doen, maar dat wist ik ook niet van te voren.
Vervolgens gebeurde er een kwartier vrij weinig, behalve dan dat er twee meisjes bij kwamen die voorkropen en voor me gingen staan, niet zo netjes, maar ik had ook geen zin om er heen te lopen om te zeggen dat ze achter me moesten gaan staan, omdat dat ook geen zin zou hebben, want twee meisjes zijn altijd in het voordeel. Er stopte inderdaad een auto voor hun maar zij hadden die lift niet nodig, dus dezelfde auto stopte voor mij, en kon me wederom zeventig kilometer ver brengen. Deze keer accepteerde ik hem wel want ik stond inmiddels al een half uur. Bizarre gast,typisch Oost-Europees, een kortgeschoren kop en een oude BMW. Hij was wel chill verder want ik hoefde nauwelijks zelf te praten, hij praatte eerst de hele tijd over de economie van Letland en dat het zo slecht was allemaal en dat het nooit beter zou worden, waarop ik maar een beetje "uhuh"'de, en vervolgens praatte hij de hele tijd over auto's, waarover ik al helemaal niets te zeggen heb. Ik had hem gevraagd me af te zetten bij het laatste tankstation waar hij langs kwam, maar door al die reteinteressante gespreksonderwerpen was hij dat vergeten dus ik moest het doen met een bushalte. Geen ideale plek, dus ik stond daar dan ook een uur. Het was inmiddels al half vier of zo dus ik vroeg me af of ik het wel ging redden. Na een uur kwam er een bus langs, en ik vroeg aan de buschauffeur of die naar Salacgriva zou gaan, omdat ik wist dat daar een goede plek was om door te liften. Dat was niet zo, maar toen de bus wegreed kwam er gelijk daarna iemand aan rijden die voor me stopte. Hij kon me niet ver brengen, 20 kilometer maar ik was op dat moment al blij dat ik in ieder geval weer ietsjes verder zou komen. Aardige gast, hij was sound engineer of iets dergelijks en was onderweg van Riga naar zijn huis, ergens op het platteland. Onderweg nam hij nog een andere lifter mee die maar drie kilometer hoefde (ik heb over de hele dag serieus iets van 12 lifters gezien, echt bizar veel vergeleken met Nederland). Hij was zo vriendelijk om me naar Salacgriva te brengen, naar het tankstation waar ik heen wilde, terwijl hij daar zelf niet heen hoefde, superchill. Het tankstation was inderdaad een goede plek (vlak voor de grens), ik sprak eerst mensen aan die naar Tallinn gingen, die hadden helaas geen ruimte maar dat was wel echt superchill geweest. Daarna reed een man weg van het tankstation en ik hield mijn bordje met EST omhoog en hij gebaarde dat ik naar hem toe kon komen. Hij ging naar Parnu. Ik wist niet zeker of het een goed idee was omdat ik op internet las dat Parnu echt verrot is als je verder wil liften, maar het was wel de helft van de afstand die ik nog moest afleggen.. Ik ging dus maar mee, hij nam ook nog een of andere gare man van een jaar of vijftig met een grote snor en weekendtas mee. Volgens mij was het een Rus, hij zat de hele tijd te bellen en het klonk Russisch. Hij deed zaken met Rotterdam, Amsterdam en Antwerpen, met Cargoships en dergelijke. Juist ja. Ik vroeg hem mij af te zetten bij een tankstation voor Parnu, omdat ik hoopte dat mensen die verder zouden reizen dan Parnu daar zouden gaan tanken. Ik heb daar zo'n twee uur gestaan. Inderdaad waren er mensen die naar Tallinn gingen, ik zag een Finse auto met een man en vrouw van middelbare leeftijd dus ik dacht Bingo, alleen toen ik vroeg of ze nog een plek over hadden kreeg ik een "no we don't have any room sorry', terwijl hij naar een lege achterbank wees. Best zuur. Na twee uur besloot ik dat dit echt, echt niet ging werken dus ik begon te lopen terwijl ik de borden naar Tallinn volgde. Na een half uur lopen stopte er opeens een auto naast me. Er zat een jongen aan het stuur en zijn vader, gok ik, zat naast hem. Hij vroeg aan me of ik aan het liften was, waarop ik antwoordde dat dat inderdaad het geval was. Vervolgens bood hij aan om me naar een betere plek te brengen, en dat sloeg ik natuurlijk niet af, omdat ik het lopen wel zat was en geen idee waar ik heen moest. Ik las op internet al dat mensen in Estland het supertof vinden als ze buitenlanders zien, en al helemaal backpackers en dat is ook echt zo. Hij vroeg allerlei dingen en was dus ontzettend behulpzaam. Ik bedoel, wie stopt er nou zomaar naast iemand om hulp aan te bieden? Tien minuten verder stond ik inderdaad op een goede plek, langs de weg vanuit Parnu direct naar Tallinn. Na vijf minuten kwam er een auto langs waarin de mensen wel heel hard moesten lachen en aan het zwaaien waren, en een meisje achterin drukte haar papier met TALLINN erop geschreven tegen de ruit aan. Zij had dus al een lift, en dat gaf me alleen maar meer moed. 25 minuten later stopte ook voor mij een auto, met een man erin die inderdaad ook naar Tallinn ging. Ik was gered! Na drie uur in Parnu was het al half acht dus het was ook zeker wel tijd dat ik mijn laatste lift had. Hij sprak helaas niet zo goed Engels, of eigenlijk vrijwel niet, dus veel kwam er niet van praten, maar ik weet in ieder geval dat hij kunstenaar was en sculpturen maakte. Hij was heel aardig, hij bracht me helemaal naar het busstation in Tallinn zelf, dus ik kon vanaf daar gelijk de bus pakken naar mijn host, dus dat was erg efficient.
Het enige probleem was dat mijn telefoon blijkbaar kuren heeft. Hij zei telkens dat het nummer niet correct was, van mijn host, dus ik kon niet bellen om te zeggen dat er was. Ik had zelf per ongeluk blijkbaar ook niet het goede nummer gegeven dus ik kon niet communiceren. Toen maar via mijn moeder laten weten dat ik er was, alleen ik kon haar op een gegeven moment ook niet bereiken. Ik krijg of de melding dat het nummer niet correct is, of dat er een Call Barrier is, of zo. Vet vaag. En het was superkut want ik stond gisteravond dus om half tien in het pikdonker in the middle of nowhere, geen verlichting, een half uur buiten Tallinn en ik wist niet eens of er nog een minibus terug zou gaan naar de stad, dus ik was al bang dat ik in het bushokje moest gaan slapen of iets dergelijks.. Gelukkig belde mijn host opeens (het nummer wat ik had was dus wel correct :s) en ze kwamen er bijna aan. Nouja, daar was ik dus best wel blij om en zo. Uiteindelijk was er dus niet echt een probleem, al moet ik wel uitzoeken wat er mis is met mijn telefoon.
Het liften was dus erg leuk, en ik heb al besloten dat ik donderdag naar Tartu ga voor 2 nachten, dus donderdag lift ik vanaf Tallinn naar Tartu, dat is maar 200 kilometer dus dat zou snel moeten gaan, en dan heb ik vrijdag om Tartu te bekijken en dan lift ik zaterdag weer terug naar Letland of Litouwen, afhankelijk van hoe ver ik kom.
Nou, dagdag!
xoxo
vrijdag 4 september 2009
Dag 18 - Kussievoormezussie
Gefeliciteerd Eline met je verjaardag en zo. :)
Over mijn dag, ik zit nu in een internetcafe en ik ga zo wat 2ehandskledingwinkels in om te kijken voor een jas, en daarna ga ik naar het museum voor moderne kunst, want daar is nu vooral fotografie. Dagdag!
xoxo
Over mijn dag, ik zit nu in een internetcafe en ik ga zo wat 2ehandskledingwinkels in om te kijken voor een jas, en daarna ga ik naar het museum voor moderne kunst, want daar is nu vooral fotografie. Dagdag!
xoxo
donderdag 3 september 2009
Dag 17 - RigaRigaRiga
Ja hoihoi, ik ben er nog hoor. Ik was even uit de internetroulatie en zo.
15.55 Double Coffee
"Het is nu mijn derde dag in Riga. Ik heb eigenlijk nog niet veel gedaan, ik doe alles vanaf nu in een wat rustiger tempo, dat lijkt me wat beter aangezien ik nog niet dood wil en zo.
Dinsdagmiddag ging ik dus met de bus naar Riga. Ik had een iets luxere bus geboekt en dat was best chill, ik sliep meer in die vier uur dan in negen uur van Warszawa naar Vilnius. Ik werd opgehaald op het station door Anna en een horde vrienden. Ze is een meisje van 18 dat nog bij haar ouders woont, best wel anders na al die studenten waar ik eerst bij sliep. Deze slaapplek is echt een verademing. Ten eerste omdat ik met mijn laatste twee hosts niet verder kwam dan koetjes en kalfjes qua gespreksonderwerp, en dat is nu anders. Ten tweede omdat ik in het badhuis verblijf in de tuin, met een eigen badkamer, sauna, zwembad, tv + dvd, waterpijp en een 2 persoonsbed (ok, 't slaapt wel kut). Ik heb een eigen sleutel dus ik kan gewoon mijn gang gaan, en dat had ik net nodig.
Dinsdagavond was er een Couchsurfing meeting in een kroeg en daar wilde ik wel graag heen om misschien een potentiele tourguide te ontmoeten. Anna wilde wel mee. 't Was een beetje een anti-climax omdat we behoorlijk lang moesten zoeken naar de juiste kroeg, dus we hadden zoiets van: "it better be good". Nou, dat was het dus niet. Ik vond de mensen supersuf en oppervlakkig en ik kan het niet meer opbrengen om mijn energie te verspillen aan het zoveelste gesprek over mijn reis en over wat ik doe, zeker niet als het mensen zijn waar ik eigenlijk geen boodschap aan heb. We peerden hem dus snel en zijn naar huis gegaan waar we nog een poos gepraat hebben. Daarna heb ik heerlijk lang geslapen in mijn nederige stulpje om de volgende dag Donnie Darko te kijken. Ik had 's middags om half vier in de stad afgesproken met een meisje van CS om ergens wat te drinken maar die kwam niet opdagen, which pissed me off (later kreeg ik een bericht dat haar telefoon dood was en dat ze wel op de plek was waar afspraken maar me niet zag, of zo). Daarna heb ik maar een beetje rondgewandeld door het oude gedeelte van de stad, maar ik had nog niets opgezocht over Riga op internet dus dat was behoorlijk doelloos. Uiteindelijk ben ik maar ergens gaan zitten om te eten. Riga is een mooie stad, het is iets groter dan Vilnius en heeft ongeveer net zoveel inwoners als Amsterdam. Het toffe hier is dat de stad barst van Art Nouveau/Jugendstil, dus bij veel gebouwen is er meer te zien dan normaal. Het enige kutte hier is dat ik moet wennen aan de valuta hier. Waar mijn euro eerder 4,00 Poolse zloty of 3,50 Litiouse Litas waard was is het nu opeens 0,70 Letse Lats, en dat rekent kut. Ik kan sowieso al niet rekenen, eigenlijk.
Na gegeten te hebben ben ik weer teruggegaan naar mijn 'appartement' om Sheisha te roken met Anna en 's avonds heb ik There will be blood" gekekn in bed. Heel fijn. :)
Vandaag ben ik 's middags naar het occupations of Latvia museum geweest, over de bezetting van de USSR & Nazi- Duitsland. Best interessant, want in Nederland hoor ik eigenlijk nooit wat over de geschiedenis van de Baltische staten. Daarna heb ik wat rondgelopen door de stad en nu zit ik dus hier."
Zaterdag ga ik naar Tallinn. Ik heb nog niet kunnen zoeken naar een host dus dat moet ik snel doen. Ik ben van plan om te liften naar Tallinn, zodat ik het eerst kan proberen over een kleinere afstand die makkelijk te doen zou moeten zijn in een dag, zeker hier waar liften heel populair is. Anna reageerde al heel verbaasd dat ik nog nooit heb gelift. Zij doet het elke zomervakantie de hele tijd. Als een meisje van 18 alleen kan liften dan kan een gay die de taal niet spreekt het ook, zeg ik maar altijd. Denk ik. Het is in ieder geval net zo (on)veilig. :)
Nou, dat was het weer. Ik ga nu misschien naar het museum van moderne kunst of anders ergens wat drinken.
xoxo
15.55 Double Coffee
"Het is nu mijn derde dag in Riga. Ik heb eigenlijk nog niet veel gedaan, ik doe alles vanaf nu in een wat rustiger tempo, dat lijkt me wat beter aangezien ik nog niet dood wil en zo.
Dinsdagmiddag ging ik dus met de bus naar Riga. Ik had een iets luxere bus geboekt en dat was best chill, ik sliep meer in die vier uur dan in negen uur van Warszawa naar Vilnius. Ik werd opgehaald op het station door Anna en een horde vrienden. Ze is een meisje van 18 dat nog bij haar ouders woont, best wel anders na al die studenten waar ik eerst bij sliep. Deze slaapplek is echt een verademing. Ten eerste omdat ik met mijn laatste twee hosts niet verder kwam dan koetjes en kalfjes qua gespreksonderwerp, en dat is nu anders. Ten tweede omdat ik in het badhuis verblijf in de tuin, met een eigen badkamer, sauna, zwembad, tv + dvd, waterpijp en een 2 persoonsbed (ok, 't slaapt wel kut). Ik heb een eigen sleutel dus ik kan gewoon mijn gang gaan, en dat had ik net nodig.
Dinsdagavond was er een Couchsurfing meeting in een kroeg en daar wilde ik wel graag heen om misschien een potentiele tourguide te ontmoeten. Anna wilde wel mee. 't Was een beetje een anti-climax omdat we behoorlijk lang moesten zoeken naar de juiste kroeg, dus we hadden zoiets van: "it better be good". Nou, dat was het dus niet. Ik vond de mensen supersuf en oppervlakkig en ik kan het niet meer opbrengen om mijn energie te verspillen aan het zoveelste gesprek over mijn reis en over wat ik doe, zeker niet als het mensen zijn waar ik eigenlijk geen boodschap aan heb. We peerden hem dus snel en zijn naar huis gegaan waar we nog een poos gepraat hebben. Daarna heb ik heerlijk lang geslapen in mijn nederige stulpje om de volgende dag Donnie Darko te kijken. Ik had 's middags om half vier in de stad afgesproken met een meisje van CS om ergens wat te drinken maar die kwam niet opdagen, which pissed me off (later kreeg ik een bericht dat haar telefoon dood was en dat ze wel op de plek was waar afspraken maar me niet zag, of zo). Daarna heb ik maar een beetje rondgewandeld door het oude gedeelte van de stad, maar ik had nog niets opgezocht over Riga op internet dus dat was behoorlijk doelloos. Uiteindelijk ben ik maar ergens gaan zitten om te eten. Riga is een mooie stad, het is iets groter dan Vilnius en heeft ongeveer net zoveel inwoners als Amsterdam. Het toffe hier is dat de stad barst van Art Nouveau/Jugendstil, dus bij veel gebouwen is er meer te zien dan normaal. Het enige kutte hier is dat ik moet wennen aan de valuta hier. Waar mijn euro eerder 4,00 Poolse zloty of 3,50 Litiouse Litas waard was is het nu opeens 0,70 Letse Lats, en dat rekent kut. Ik kan sowieso al niet rekenen, eigenlijk.
Na gegeten te hebben ben ik weer teruggegaan naar mijn 'appartement' om Sheisha te roken met Anna en 's avonds heb ik There will be blood" gekekn in bed. Heel fijn. :)
Vandaag ben ik 's middags naar het occupations of Latvia museum geweest, over de bezetting van de USSR & Nazi- Duitsland. Best interessant, want in Nederland hoor ik eigenlijk nooit wat over de geschiedenis van de Baltische staten. Daarna heb ik wat rondgelopen door de stad en nu zit ik dus hier."
Zaterdag ga ik naar Tallinn. Ik heb nog niet kunnen zoeken naar een host dus dat moet ik snel doen. Ik ben van plan om te liften naar Tallinn, zodat ik het eerst kan proberen over een kleinere afstand die makkelijk te doen zou moeten zijn in een dag, zeker hier waar liften heel populair is. Anna reageerde al heel verbaasd dat ik nog nooit heb gelift. Zij doet het elke zomervakantie de hele tijd. Als een meisje van 18 alleen kan liften dan kan een gay die de taal niet spreekt het ook, zeg ik maar altijd. Denk ik. Het is in ieder geval net zo (on)veilig. :)
Nou, dat was het weer. Ik ga nu misschien naar het museum van moderne kunst of anders ergens wat drinken.
xoxo
maandag 31 augustus 2009
Dag 14 - Genocido Auku Muziejus
Gisteren, op 30 augustus schreef ik:
1400 Užupio Kavine
"Ja, eerst koffie. Ik ga zo naar het station om een busticket te kopen naar Riga voor dinsdag. Vida vond het goed dat ik een deag langer bleef dus dat is mooi. Daarna naar het museum for contemporary art e ndaarna moet ik toch echt dringend belachelijk veel couchsurfing requests sturen! Ik denk dat ik van dinsdag t/m zaterdag daar blijf, en dan naar Tallinn."
Goed, ik kocht inderdaad een ticket, voor morgenmiddag om 1 uur. Verder was het een behoorlijk nutteloze dag. Ik ging namelijk eerst naar het CA museum maar dat bleek gesloten te zijn tot half september. Daarna wilde ik internetten maar het internetcafe was om drie uur dicht. Vervolgens wilde ik naar the photographic gallery maar die was ook dicht. En dan was er nog een laatste optie, maar dat bleek ook niet open te zijn. Ja. Fijn. Uiteindelijk heb ik maar wat rondgelopen en toen wilde ik terug naar mijn host. Dat bleek ook nog niet zo makkelijk te zijn als het zou moeten zijn. Ik nam gewoon bus 10 van dezelfe plek als de dag ervoor, maar bus 10 ging opeens rechts waar bus 10 rechtdoor moest. Dus ik maar ergens uitgestapt, mijn cshost gesmst over waar ik was en met de vraag wat ik moest maar heel behulpzaam was ze niet. "Of ik niet bus 33 had genomen". Nou, nu wil het zo zijn dat ik best in staat ben om een 1 en een 0 van 2 drieen te onderscheiden. Bovendien stond ik bij een halte waar ook bij stond dat bus 10 daar reed. Vervolgens maar weer in bus 10 gestapt op goed geluk, waardoor ik alleen nog maar verder uit de richting belandde. Toen maar weer bus 10 teruggenomen naar het centrum en vanuit daar bus 26 gepakt, die wel gewoon normaal reed. Ik deed er uiteindelijk iets van twee uur over terwijl het maar 20 minuten had hoeven duren, dus ik was behoorlijk chagrijnig. Ik word er echt moe van dat ik telkens dingen niet begrijp, qua borden en zo, en als ik ze dan eindelijk begrijp ga ik weer weg uit een stad. :)
Vanmiddag ga ik naar het museum van de KGB, ik ben benieuwd hoe dat is. Verder heb ik inmiddels ook een host in Riga! Uiteindelijk komt alles ook wel weer op zijn pootjes terecht. :)
xoxo
1400 Užupio Kavine
"Ja, eerst koffie. Ik ga zo naar het station om een busticket te kopen naar Riga voor dinsdag. Vida vond het goed dat ik een deag langer bleef dus dat is mooi. Daarna naar het museum for contemporary art e ndaarna moet ik toch echt dringend belachelijk veel couchsurfing requests sturen! Ik denk dat ik van dinsdag t/m zaterdag daar blijf, en dan naar Tallinn."
Goed, ik kocht inderdaad een ticket, voor morgenmiddag om 1 uur. Verder was het een behoorlijk nutteloze dag. Ik ging namelijk eerst naar het CA museum maar dat bleek gesloten te zijn tot half september. Daarna wilde ik internetten maar het internetcafe was om drie uur dicht. Vervolgens wilde ik naar the photographic gallery maar die was ook dicht. En dan was er nog een laatste optie, maar dat bleek ook niet open te zijn. Ja. Fijn. Uiteindelijk heb ik maar wat rondgelopen en toen wilde ik terug naar mijn host. Dat bleek ook nog niet zo makkelijk te zijn als het zou moeten zijn. Ik nam gewoon bus 10 van dezelfe plek als de dag ervoor, maar bus 10 ging opeens rechts waar bus 10 rechtdoor moest. Dus ik maar ergens uitgestapt, mijn cshost gesmst over waar ik was en met de vraag wat ik moest maar heel behulpzaam was ze niet. "Of ik niet bus 33 had genomen". Nou, nu wil het zo zijn dat ik best in staat ben om een 1 en een 0 van 2 drieen te onderscheiden. Bovendien stond ik bij een halte waar ook bij stond dat bus 10 daar reed. Vervolgens maar weer in bus 10 gestapt op goed geluk, waardoor ik alleen nog maar verder uit de richting belandde. Toen maar weer bus 10 teruggenomen naar het centrum en vanuit daar bus 26 gepakt, die wel gewoon normaal reed. Ik deed er uiteindelijk iets van twee uur over terwijl het maar 20 minuten had hoeven duren, dus ik was behoorlijk chagrijnig. Ik word er echt moe van dat ik telkens dingen niet begrijp, qua borden en zo, en als ik ze dan eindelijk begrijp ga ik weer weg uit een stad. :)
Vanmiddag ga ik naar het museum van de KGB, ik ben benieuwd hoe dat is. Verder heb ik inmiddels ook een host in Riga! Uiteindelijk komt alles ook wel weer op zijn pootjes terecht. :)
xoxo
zaterdag 29 augustus 2009
Dag 12 - Užupis
1600 Užupis Kavine
"Het is mijn 2e dag in Vilnius, maar eigenlijk de eerste aangezien ik gisteren vooral rondstrompelde als een randdebiel zonder bewustzijn. Na vannacht dertien uur geslapen te hebben voel ik me nu wel weer prima.
Vilnius is echt een hele mooie stad. Als je bevooroordeeld bent over Oost-Europa (grijs, grauw, lelijk, Sovjet-Unie, blablabla), dan moet je echt hier heen want het is prachtig. Daarnaast is het goedkoop, zijn de mensen vriendelijk (echt een enorm verschil vergeleken met Polen), en spreken ze hier ook nog eens beter Engels. Het is alleen wel erg klein, je kunt de stad gemakkelijk in een dag bekeken. Als je nog naar wat musea of iets dergelijks zou willen ben je zeker in twee dagen klaar. Maar wat dan ook zo weer is, Riga en Tallin zijn vrij dichtbij, dus als je nog niet besloten hebt waar je heen wil de volgende zomer..
Ik heb best een chille slaapplek, wederom een hele kamer (die ik misschien vanaf morgen delen ivm een andere couchsurfer, maar het lijkt erop dat die niet komt), en mijn host heeft de meest chille douche ooit."
Ik drink nu bier bij een cafe in het Uzupis district, een kunstenaarswijk naast het oude stadsgedeelte. In de stadsgids noemen ze het heel trots "het Montmartre van Vilnius", maar dat lijkt me wat overdreven. Ik ben dan wel nog nooit in Parijs geweest, maar volgens mij Is Montmartre wel iets groter en levendiger. Het is wel een geinige wijk verder; ze hebben zichzelf uitgeroepen tot republiek, hebben hun eigen vlag en een eigen volkslied. Als je de wijk binnenloopt staan er borden met wat grappige waarschuwingen. Ja. Haha.
Ik heb net wat basic sights bekeken, de kathedraal, de universiteit en het paleis van de president. Nu zit ik hier want het regent vet hard. Veel is er ook niet meer te zien. Er zijn wel belachelijk veel kerken maar ik heb geen zin om die allemaal te bekijken. Bovendien zie ik vanaf hier ook genoeg. Ik weet niet of het normaal is, maar er zijn echt fucking veel trouwerijen. Ik zie overal bruidsparen achternagehobbeld door hun champagne drinkende families en een fotograaf, die allemaal op dezelfde plek foto's willen maken, en dus ook hier bij het cafe aangezien het naast een bruggetje over de rivier de Vilno zit. O. Ik zie weer een bruidspaar. De teller staat nu op 7 of zo.
Als het zo droog is ga ik een beetje door Uzupis lopen denk ik en wat foto's maken, dat doe ik echt te weinig. Morgen wil ik naar het museum van contemporary art en misschien naar het museum van de KGB. Ik wil denk ik tot dinsdag blijven als mijn host dat goed vindt, zodat ik nog even een dag kan chillen en extra tijd heb om een host te vinden in Riga. "
Goed, Uzupis was heel spannend omdat ik op een gegeven moment opeens een park inliep en toen een beetje verdwaalde. Om het park in te lopen moest ik een trap af, dus ik dacht: "als ik ergens omhoog ga kom ik vast weer in de stad". Dat was dus niet zo. Ik ging op een gegeven moment hoger en hoger en het was vet glad en ik had mijn laarzen aan dus erg stabiel liep ik niet. Bovendien zag ik nergens mensen, alleen overal bankjes met lege flessen bier. Dus ik dacht kuttie. Nouja, op een gegeven moment was ik bovenop en toen was er alleen een grasveld. Na een kwartier weer beneden proberen te komen over een klein glibberig kutpad was ik opeens weer bij het begin, dus uiteindelijk was er niets aan de hand en is het best triest dat dit tot nog toe het engste was van mijn reis. :p Maar ik viel wel bijna een keer!
Daarna ben ik zo snel mogelijk teruggegaan naar mijn host en nu maken we pannekoeken. Dag!
xoxo
"Het is mijn 2e dag in Vilnius, maar eigenlijk de eerste aangezien ik gisteren vooral rondstrompelde als een randdebiel zonder bewustzijn. Na vannacht dertien uur geslapen te hebben voel ik me nu wel weer prima.
Vilnius is echt een hele mooie stad. Als je bevooroordeeld bent over Oost-Europa (grijs, grauw, lelijk, Sovjet-Unie, blablabla), dan moet je echt hier heen want het is prachtig. Daarnaast is het goedkoop, zijn de mensen vriendelijk (echt een enorm verschil vergeleken met Polen), en spreken ze hier ook nog eens beter Engels. Het is alleen wel erg klein, je kunt de stad gemakkelijk in een dag bekeken. Als je nog naar wat musea of iets dergelijks zou willen ben je zeker in twee dagen klaar. Maar wat dan ook zo weer is, Riga en Tallin zijn vrij dichtbij, dus als je nog niet besloten hebt waar je heen wil de volgende zomer..
Ik heb best een chille slaapplek, wederom een hele kamer (die ik misschien vanaf morgen delen ivm een andere couchsurfer, maar het lijkt erop dat die niet komt), en mijn host heeft de meest chille douche ooit."
Ik drink nu bier bij een cafe in het Uzupis district, een kunstenaarswijk naast het oude stadsgedeelte. In de stadsgids noemen ze het heel trots "het Montmartre van Vilnius", maar dat lijkt me wat overdreven. Ik ben dan wel nog nooit in Parijs geweest, maar volgens mij Is Montmartre wel iets groter en levendiger. Het is wel een geinige wijk verder; ze hebben zichzelf uitgeroepen tot republiek, hebben hun eigen vlag en een eigen volkslied. Als je de wijk binnenloopt staan er borden met wat grappige waarschuwingen. Ja. Haha.
Ik heb net wat basic sights bekeken, de kathedraal, de universiteit en het paleis van de president. Nu zit ik hier want het regent vet hard. Veel is er ook niet meer te zien. Er zijn wel belachelijk veel kerken maar ik heb geen zin om die allemaal te bekijken. Bovendien zie ik vanaf hier ook genoeg. Ik weet niet of het normaal is, maar er zijn echt fucking veel trouwerijen. Ik zie overal bruidsparen achternagehobbeld door hun champagne drinkende families en een fotograaf, die allemaal op dezelfde plek foto's willen maken, en dus ook hier bij het cafe aangezien het naast een bruggetje over de rivier de Vilno zit. O. Ik zie weer een bruidspaar. De teller staat nu op 7 of zo.
Als het zo droog is ga ik een beetje door Uzupis lopen denk ik en wat foto's maken, dat doe ik echt te weinig. Morgen wil ik naar het museum van contemporary art en misschien naar het museum van de KGB. Ik wil denk ik tot dinsdag blijven als mijn host dat goed vindt, zodat ik nog even een dag kan chillen en extra tijd heb om een host te vinden in Riga. "
Goed, Uzupis was heel spannend omdat ik op een gegeven moment opeens een park inliep en toen een beetje verdwaalde. Om het park in te lopen moest ik een trap af, dus ik dacht: "als ik ergens omhoog ga kom ik vast weer in de stad". Dat was dus niet zo. Ik ging op een gegeven moment hoger en hoger en het was vet glad en ik had mijn laarzen aan dus erg stabiel liep ik niet. Bovendien zag ik nergens mensen, alleen overal bankjes met lege flessen bier. Dus ik dacht kuttie. Nouja, op een gegeven moment was ik bovenop en toen was er alleen een grasveld. Na een kwartier weer beneden proberen te komen over een klein glibberig kutpad was ik opeens weer bij het begin, dus uiteindelijk was er niets aan de hand en is het best triest dat dit tot nog toe het engste was van mijn reis. :p Maar ik viel wel bijna een keer!
Daarna ben ik zo snel mogelijk teruggegaan naar mijn host en nu maken we pannekoeken. Dag!
xoxo
donderdag 27 augustus 2009
Dag 11 - Vilnius
Ok I just died. The bus trip took nine hours and I basically didn't get ANY sleep. Maybe one hour or so. And now I'll have to wait until 5 PM before I can get to my host. And I have an headache and I'm cold because it's only 14 degrees or something and I'm really grumpy. And oh. There's a time difference here, one hour later than back home.
The city looks nice though.
The city looks nice though.
Dag 10 - Praga
Na alles wat ik gister overdag deed ben ik terug gegaan naar Kashenka, mijn host om mijn spullen te halen en vrolijk verder te gaan naar mijn volgende host, Rafal, die ik dus uit Kraków ken. Hij ging bij vrienden eten en ik ging mee. Ik wist niet precies wat ik moest verwachten maar het was erg gezellig. Wat me opvalt is dat het erg lastig is hier om aanspraak te krijgen bij mensen die je niet kent, maar als je via via wordt geintroduceerd zijn mensen erg open. Maar dat kan ook liggen aan de mensen die ik ontmoet.
Het appartement was van een meisje (nouja, vrouw) en haar man, in het centrum van Warszawa. Volgens mij waren het redelijk upperclass mensen en dat was fijn, aangezien ze dus goed Engels spraken. Haar zus was er ook die op dit moment in Chicago woont met haar Amerikaanse man. Verder haar tante, en haar moeder die Franse ouders had en alleen Pools en Frans sprak. Boeiende mensen die meer leken te weten wat de wereld te bieden heeft dan de gemiddelde Pool en dat was een fijne verandering, en ik kon mijn Frans oefenen.
Mijn slaapplaats wordt trouwens met de dag beter. Waar ik eerder deze week voor het eerst een eigen kamer had had ik gisteravond mijn eigen appartement. Rafal ging bij zijn moeder slapen en gaf mij de sleutels. Best wel chill maar ook wel vreemd dat mensen me zo blindelings lijken te vertrouwen. Vanochtend kwam hij terug en heeft hij me rondgeleid door Praga, enerzijds de slechtste wijk van Warszawa waar je enigszins op je hoede moet zijn, en anderzijds een toevluchtsoord voor vele kunstenaars. Eerst hebben we Vietnamese soep gegeten bij een hele grote markt waar veel jonge mensen uit de rest van Warszawa komen om elkaar te ontmoeten. Bizar om die markt te zien, ik waande me echt in Azie. 't Waren meer hokjes van golfplaten waar ze allerlei soorten voedsel verkochten en het was best wel een troep overal. Daarna door de wijk gelopen voor een half uur en het was best aardig, maar Rafal moest weg en ik wilde er liever niet in mijn eentje vertoeven. Vervolgens zijn we samen naar de nieuwe universiteitsbibliotheek gegaan. Iedereen zei al de hele week dat ik daar heen moest omdat het een van de toffere dingen is: er is namelijk een botanische tuin bovenop het gebouw. Ik had dus ook best hoge verwachtingen maar die werden niet helemaal waar gemaakt. Het was inderdaad best wel geinig maar niet heel groot en het uitzicht was niet boeiend.
Vanavond ga ik dus om 11 uur naar Vilnius. Best wel een kutreis en ik zie er tegenop, maar het komt vast wel goed.
xoxo
P.S. ik schrijf op het moment echt brak, ik weet niet waarom maar het komt er niet uit. Sorry!
Het appartement was van een meisje (nouja, vrouw) en haar man, in het centrum van Warszawa. Volgens mij waren het redelijk upperclass mensen en dat was fijn, aangezien ze dus goed Engels spraken. Haar zus was er ook die op dit moment in Chicago woont met haar Amerikaanse man. Verder haar tante, en haar moeder die Franse ouders had en alleen Pools en Frans sprak. Boeiende mensen die meer leken te weten wat de wereld te bieden heeft dan de gemiddelde Pool en dat was een fijne verandering, en ik kon mijn Frans oefenen.
Mijn slaapplaats wordt trouwens met de dag beter. Waar ik eerder deze week voor het eerst een eigen kamer had had ik gisteravond mijn eigen appartement. Rafal ging bij zijn moeder slapen en gaf mij de sleutels. Best wel chill maar ook wel vreemd dat mensen me zo blindelings lijken te vertrouwen. Vanochtend kwam hij terug en heeft hij me rondgeleid door Praga, enerzijds de slechtste wijk van Warszawa waar je enigszins op je hoede moet zijn, en anderzijds een toevluchtsoord voor vele kunstenaars. Eerst hebben we Vietnamese soep gegeten bij een hele grote markt waar veel jonge mensen uit de rest van Warszawa komen om elkaar te ontmoeten. Bizar om die markt te zien, ik waande me echt in Azie. 't Waren meer hokjes van golfplaten waar ze allerlei soorten voedsel verkochten en het was best wel een troep overal. Daarna door de wijk gelopen voor een half uur en het was best aardig, maar Rafal moest weg en ik wilde er liever niet in mijn eentje vertoeven. Vervolgens zijn we samen naar de nieuwe universiteitsbibliotheek gegaan. Iedereen zei al de hele week dat ik daar heen moest omdat het een van de toffere dingen is: er is namelijk een botanische tuin bovenop het gebouw. Ik had dus ook best hoge verwachtingen maar die werden niet helemaal waar gemaakt. Het was inderdaad best wel geinig maar niet heel groot en het uitzicht was niet boeiend.
Vanavond ga ik dus om 11 uur naar Vilnius. Best wel een kutreis en ik zie er tegenop, maar het komt vast wel goed.
xoxo
P.S. ik schrijf op het moment echt brak, ik weet niet waarom maar het komt er niet uit. Sorry!
woensdag 26 augustus 2009
Dag 9 - Ujazdowski
1140 - Ul. Pańska 3
"Na een uur zoeken heb ik eindelijk het museum voor contemporary art waar ik als eerste heen wil gevonden. Het is alleen blijkbaar wel gesloten tot 1 september wegens een verbouwing. Op zich had ik het best wel gewaardeerd wanneer die sufkut van het tourist information point dat er bij had gezegd toen ze me de weg wees. Nouja, niet getreurd, er zijn nog wat andere plekken waar ik heen kan.
Ik heb nog anderhalve dag hier. Vanavond slaap ik bij Rafal, die ik dus uit Kraków ken. Morgen heb ik dus nog een hele dag hier die ik eigenlijk niet gepland had, omdat er alleen maar nachtbussen naar Vilnius gaan. Ik had ook met de trein kunnen gaan, maar die gaan om half acht 's ochtends of zo, doen er langer over en zijn ook nog eens duurder. Bovendien zou ik dan ook nog bij de grens over moeten stappen. Nu ga ik dus met de bus om elf uur 's avonds, wat betekent dat ik vrijdagochtend om negen uur in Vilnius aankom. Volgens mij is het een hele toffe stad, dus ik ben erg benieuwd. "
1235 - Park Ujazdowski
" Inmiddels ben ik op zoek naar het derde museum. Het 2e museum, het nationale geloof ik, was wel open maar er was maar 1 kleine expositie met wat installaties. Ik wist dat zelf niet maar een meisje dat daar werkte was zo vriendelijk me door te verwijzen naar een derde museum. Gelukkig maar, want ik vind installaties vaak niet zo heel boeiend en het was zonde van het geld geweest. Nouja, dat derde museum zoek ik nu dus. Ik moet door een park heen en dat is best verwarrend. Eerst nog maar een peuk. :p"
1450 Buiten Zamek Ujazdowski, museum for contemporary art
" Dat was in ieder geval de moeite waard. Er zaten mooie dingen tussen, nieuw en "oud" (vanaf 1970 of zo). Tof ok om Poolse kunst te zien in de vorm van films. Het meeste was ook Engels ondertiteld dus het sloeg ook nog ergens op. :) Het was verder ook gewoon chill omdat ik na anderhalve dag rondstruinen door de stad wel klaar was met de hele tijd heen en weer lopen en dit was enigszins rustgevend."
Kortom, ik ben tot nog toe de hele dag bezig geweest om 1 museum te kijken en daar anderhalf uur te spenderen. Ja. Al is dat niet helemaal waar want ik heb vanochtend op het station ook alvast een busticket voor Vilnius gekocht. Over Vilnius gesproken, kut is dat ik vrijdag pas om vijf uur smiddags bij mijn host terecht kan, wat betekent dat ik na een hele nacht in een bus met een smotzig hoofd door de stad moet gaan lopen met een backpack. Hm.
Op dit moment zit ik telkens met twee dingen aan mijn hoofd. Ten eerste vraag ik me af of ik het qua budget wel ga redden voor vier maanden. Het kan op zich wel, maar op het moment zit ik elke dag net iets over mijn budget of er precies op. Daar komen alleen dan nog wel dus nog de reiskosten bij. Ik zou wel goedkoper kunnen leven maar de vraag is of ik dat wel wil. Ik bedoel, het moet wel leuk blijven. :) Ten tweede wil ik heel graag naar Lviv, Kiev, Odessa & Sebastopol, maar zelfs de mensen hier vinden het een idee waar je in ieder geval twee keer over na moet denken als je alleen gaat. Het wordt niet per se afgeraden maar er ontstaat enige twijfel bij mij of het een goed idee is. Op dit moment hoop ik nog steeds op mensen waarmee ik samen kan reizen maar er zijn hier niet bijzonder veel backpackers, en op dit moment zijn het vooral backpackers die alleen in de zomervakantie nog reizen. Als ik alleen zou zijn zou ik denk ik op dit moment waarschijnlijk naar Lviv willen, kijken hoe dat is en dan eventueel verder door de Oekraine reizen, en anders weer terug naar het westen. :)
"Na een uur zoeken heb ik eindelijk het museum voor contemporary art waar ik als eerste heen wil gevonden. Het is alleen blijkbaar wel gesloten tot 1 september wegens een verbouwing. Op zich had ik het best wel gewaardeerd wanneer die sufkut van het tourist information point dat er bij had gezegd toen ze me de weg wees. Nouja, niet getreurd, er zijn nog wat andere plekken waar ik heen kan.
Ik heb nog anderhalve dag hier. Vanavond slaap ik bij Rafal, die ik dus uit Kraków ken. Morgen heb ik dus nog een hele dag hier die ik eigenlijk niet gepland had, omdat er alleen maar nachtbussen naar Vilnius gaan. Ik had ook met de trein kunnen gaan, maar die gaan om half acht 's ochtends of zo, doen er langer over en zijn ook nog eens duurder. Bovendien zou ik dan ook nog bij de grens over moeten stappen. Nu ga ik dus met de bus om elf uur 's avonds, wat betekent dat ik vrijdagochtend om negen uur in Vilnius aankom. Volgens mij is het een hele toffe stad, dus ik ben erg benieuwd. "
1235 - Park Ujazdowski
" Inmiddels ben ik op zoek naar het derde museum. Het 2e museum, het nationale geloof ik, was wel open maar er was maar 1 kleine expositie met wat installaties. Ik wist dat zelf niet maar een meisje dat daar werkte was zo vriendelijk me door te verwijzen naar een derde museum. Gelukkig maar, want ik vind installaties vaak niet zo heel boeiend en het was zonde van het geld geweest. Nouja, dat derde museum zoek ik nu dus. Ik moet door een park heen en dat is best verwarrend. Eerst nog maar een peuk. :p"
1450 Buiten Zamek Ujazdowski, museum for contemporary art
" Dat was in ieder geval de moeite waard. Er zaten mooie dingen tussen, nieuw en "oud" (vanaf 1970 of zo). Tof ok om Poolse kunst te zien in de vorm van films. Het meeste was ook Engels ondertiteld dus het sloeg ook nog ergens op. :) Het was verder ook gewoon chill omdat ik na anderhalve dag rondstruinen door de stad wel klaar was met de hele tijd heen en weer lopen en dit was enigszins rustgevend."
Kortom, ik ben tot nog toe de hele dag bezig geweest om 1 museum te kijken en daar anderhalf uur te spenderen. Ja. Al is dat niet helemaal waar want ik heb vanochtend op het station ook alvast een busticket voor Vilnius gekocht. Over Vilnius gesproken, kut is dat ik vrijdag pas om vijf uur smiddags bij mijn host terecht kan, wat betekent dat ik na een hele nacht in een bus met een smotzig hoofd door de stad moet gaan lopen met een backpack. Hm.
Op dit moment zit ik telkens met twee dingen aan mijn hoofd. Ten eerste vraag ik me af of ik het qua budget wel ga redden voor vier maanden. Het kan op zich wel, maar op het moment zit ik elke dag net iets over mijn budget of er precies op. Daar komen alleen dan nog wel dus nog de reiskosten bij. Ik zou wel goedkoper kunnen leven maar de vraag is of ik dat wel wil. Ik bedoel, het moet wel leuk blijven. :) Ten tweede wil ik heel graag naar Lviv, Kiev, Odessa & Sebastopol, maar zelfs de mensen hier vinden het een idee waar je in ieder geval twee keer over na moet denken als je alleen gaat. Het wordt niet per se afgeraden maar er ontstaat enige twijfel bij mij of het een goed idee is. Op dit moment hoop ik nog steeds op mensen waarmee ik samen kan reizen maar er zijn hier niet bijzonder veel backpackers, en op dit moment zijn het vooral backpackers die alleen in de zomervakantie nog reizen. Als ik alleen zou zijn zou ik denk ik op dit moment waarschijnlijk naar Lviv willen, kijken hoe dat is en dan eventueel verder door de Oekraine reizen, en anders weer terug naar het westen. :)
dinsdag 25 augustus 2009
Dag 8 - Stare Miasto, Nowe Miasto
For my foreign friends, there' s an English version below. :) Please correct me if I say something wrong, because I really need to improve my writing.
Ja, Warschau dus. Gisteravond kwam ik iets na negen aan op het centraal station en werd ik opgehaald door mijn couchsurfinghost Kashenka. Ze is heel aardig en maakte vanochtend pannekoeken voor me als ontbijt. Ik heb nu voor 2 nachten een eigen kamer en dat is wel fijn na een week telkens in dezelfde ruimte als andere mensen te moeten slapen.
Vanochtend ben ik de stad in gegaan om, heel verrassend, de stad te bekijken. Eerst het oude gedeelte van de stad, ook hier de oude Joodse ghetto, wat me erg deed denken aan Kasimierz in Kraków, maar dan iets minder tof. Het oude gedeelte lijkt hier iets meer op toerisme gericht te zijn (alhoewel er niet bijzonder veel toeristen zijn), er zijn overal terrasjes met voornamelijk toeristen. Niet veel bijzonders gedaan verder, vooral foto's gemaakt.
Het oude gedeelte is niet heel groot, dus daarna naar het nieuwe, post-communistische gedeelte van de stad gelopen en daar alles bekeken. Het contrast tussen het oude en nieuwe gedeelte is best gek om te zien omdat er nauwelijks een echte overgang is. Veel immens grote gebouwen, veel beelden en ook wel vooral veel van het zelfde.
Een groot verschil ten op zichte van Kraków in het voordeel van Warszawa is wel dat de levensstandaard hier wel wat hoger lijkt te liggen. Daarbij wel gezegd dat ik hier wel voor het eerst mensen echt actief zag bedelen (op de grond met een bakje), maar volgens mij waren dat zigeuners.
Al met al vind ik de stad leuker dan ik verwacht had, maar dat moest ook wel aangezien de meeste mensen in Kraków niet al te positief waren over Warszawa. En dat snap ik ook wel, want ik mis de sfeer die in Kraków heerst toch wel.
Vanavond ga ik met mijn host en een vriendin van haar wat kroegen bekijken, dus ik ben benieuwd wat ik daar van vind. :)
xoxo
P.S. Doe's reageren, da's leuk.
English
So yes, Warsaw. Yesterday night I arrived a little after nine at the central station and I got picked up by my couchsurfing host Kashenka. She's really nice and she made me pancakes this morning for breakfast. I have my own room here for two nights which is pretty nice after a week of having to sleep in the same room as other people.
This morning I went into the city to, surprisingly enough, see the city. First the old part of town, the Jewish ghetto like in Kraków, which reminded me a lot of Kasimierz, but then not as nice. But still nice. :p The old part here seems to be a bit more focussed on tourisme (although there aren't really that much tourists), since there were terraces everywhere with especially tourists (and tourist prices). I didn't do anything special really, I mostly took some photos.
The old part isn't that big, so afterwards I went to the new, post-communistic part of the centre and walked around for a bit. The contrast between the old and the new part is kinda weird to see because there barely is a transition. There were a lot of huge buildings, a lot of statues and also a lot of the same stuff. To me, then.
A big difference between Kraków and Warszawa, in the favour of Warszawa, is that the livingstandard here seems to be a bit better. Though I'll have to add that it was here that I saw people ' actively' begging (on the ground with a cup), but I think they were gypsies.
All of these things considered I like the city better than expected, but that had to happen really since most people in Kraków weren't too positive about Warszawa. And I get that, because I do as well, miss the atmosphere Kraków has.
Tonight I'll go see some pubs together with Kashenka and a friend of hers, I'm curious what I'll think about that. :)
xoxo
Ja, Warschau dus. Gisteravond kwam ik iets na negen aan op het centraal station en werd ik opgehaald door mijn couchsurfinghost Kashenka. Ze is heel aardig en maakte vanochtend pannekoeken voor me als ontbijt. Ik heb nu voor 2 nachten een eigen kamer en dat is wel fijn na een week telkens in dezelfde ruimte als andere mensen te moeten slapen.
Vanochtend ben ik de stad in gegaan om, heel verrassend, de stad te bekijken. Eerst het oude gedeelte van de stad, ook hier de oude Joodse ghetto, wat me erg deed denken aan Kasimierz in Kraków, maar dan iets minder tof. Het oude gedeelte lijkt hier iets meer op toerisme gericht te zijn (alhoewel er niet bijzonder veel toeristen zijn), er zijn overal terrasjes met voornamelijk toeristen. Niet veel bijzonders gedaan verder, vooral foto's gemaakt.
Het oude gedeelte is niet heel groot, dus daarna naar het nieuwe, post-communistische gedeelte van de stad gelopen en daar alles bekeken. Het contrast tussen het oude en nieuwe gedeelte is best gek om te zien omdat er nauwelijks een echte overgang is. Veel immens grote gebouwen, veel beelden en ook wel vooral veel van het zelfde.
Een groot verschil ten op zichte van Kraków in het voordeel van Warszawa is wel dat de levensstandaard hier wel wat hoger lijkt te liggen. Daarbij wel gezegd dat ik hier wel voor het eerst mensen echt actief zag bedelen (op de grond met een bakje), maar volgens mij waren dat zigeuners.
Al met al vind ik de stad leuker dan ik verwacht had, maar dat moest ook wel aangezien de meeste mensen in Kraków niet al te positief waren over Warszawa. En dat snap ik ook wel, want ik mis de sfeer die in Kraków heerst toch wel.
Vanavond ga ik met mijn host en een vriendin van haar wat kroegen bekijken, dus ik ben benieuwd wat ik daar van vind. :)
xoxo
P.S. Doe's reageren, da's leuk.
English
So yes, Warsaw. Yesterday night I arrived a little after nine at the central station and I got picked up by my couchsurfing host Kashenka. She's really nice and she made me pancakes this morning for breakfast. I have my own room here for two nights which is pretty nice after a week of having to sleep in the same room as other people.
This morning I went into the city to, surprisingly enough, see the city. First the old part of town, the Jewish ghetto like in Kraków, which reminded me a lot of Kasimierz, but then not as nice. But still nice. :p The old part here seems to be a bit more focussed on tourisme (although there aren't really that much tourists), since there were terraces everywhere with especially tourists (and tourist prices). I didn't do anything special really, I mostly took some photos.
The old part isn't that big, so afterwards I went to the new, post-communistic part of the centre and walked around for a bit. The contrast between the old and the new part is kinda weird to see because there barely is a transition. There were a lot of huge buildings, a lot of statues and also a lot of the same stuff. To me, then.
A big difference between Kraków and Warszawa, in the favour of Warszawa, is that the livingstandard here seems to be a bit better. Though I'll have to add that it was here that I saw people ' actively' begging (on the ground with a cup), but I think they were gypsies.
All of these things considered I like the city better than expected, but that had to happen really since most people in Kraków weren't too positive about Warszawa. And I get that, because I do as well, miss the atmosphere Kraków has.
Tonight I'll go see some pubs together with Kashenka and a friend of hers, I'm curious what I'll think about that. :)
xoxo
maandag 24 augustus 2009
Dag 7 - Warszawa
Hallo hallo, een week verder en ik leef nog. Ik ben nog niet ontvoerd, verkracht en in stukken gehakt dus no worries hier. :)
Wat minder leuk is; vandaag vertrek ik uit Kraków en ik vond het hier net zo leuk. Maar goed, er zijn vast wel meer plekken die ik heel tof ga vinden. Vandaag ga ik dus om zes uur met de trein naar Warszawa. Gelukkig hoef ik daar niet weer helemaal op nieuw te beginnen met mensen leren kennen, via Miejsce ken ik iemand die hier voor een paar dagen is maar zelf in Warszawa woont, dus die kan me waarschijnlijk wel ene beetje rondleiden en misschien heb ik ook een eventuele slaapplek als mijn 2e cs host in Warszawa niet door gaat (waar het wel op lijkt). Dus dat is mooi.
Vanmiddag probeer ik nog even wat foto's te maken, ga ik uiteraard nog koffie drinken bij Miejsce en dan wordt het tijd om mijn backpack te pakken en me richting het station te begeven. Dan weer een nieuwe stad, nieuwe mensen en een nieuwe uitdaging. :)
Cześć! xoxo
Wat minder leuk is; vandaag vertrek ik uit Kraków en ik vond het hier net zo leuk. Maar goed, er zijn vast wel meer plekken die ik heel tof ga vinden. Vandaag ga ik dus om zes uur met de trein naar Warszawa. Gelukkig hoef ik daar niet weer helemaal op nieuw te beginnen met mensen leren kennen, via Miejsce ken ik iemand die hier voor een paar dagen is maar zelf in Warszawa woont, dus die kan me waarschijnlijk wel ene beetje rondleiden en misschien heb ik ook een eventuele slaapplek als mijn 2e cs host in Warszawa niet door gaat (waar het wel op lijkt). Dus dat is mooi.
Vanmiddag probeer ik nog even wat foto's te maken, ga ik uiteraard nog koffie drinken bij Miejsce en dan wordt het tijd om mijn backpack te pakken en me richting het station te begeven. Dan weer een nieuwe stad, nieuwe mensen en een nieuwe uitdaging. :)
Cześć! xoxo
zondag 23 augustus 2009
Dag 6 - Miejsce
1125 Wawrcyńza
" Gisterochtend werd ik wakker met een geirriteerd oog. Het werd over de dag iets erger tot op het punt dat het behoorlijk kut werd. Ook vandaag is het nog steeds niet weg. Mijn oog traant telkens, wordt af en toe flink rood (creepy aders) en is irritant gevoelig. Ik ga zo dus ook maar even naar de apotheek om wat oogdruppels of zo te halen. Ik vraag me af waar het vandaan komt."
Gister ben ik met Joanna naar wat 2e handswinkels geweest, dat is hier een waar Walhalla, vooral als je van lelijke truien houdt. Ik heb een heel tof vest gekocht (over een maand heb ik immers warmere kleren nodig dus ik vond dat het wel te rechtvaardigen was) voor 18 Płz, en dat is hier dus ook nog duur ook. Daarna weer koffie gedronken bij Miejsce, wat de stamkroeg is van Joanna en haar huisgenoten. Daar zit ik nu ook de hele tijd omdat ik inmiddels ook al een aantal mensen ken. : ) Ik kan hier ook internetten dus dat is ook superchill. Ik heb gister al een host gevonden voor in Vilnius voor de 27e t/m de 31e. Ook heb ik waarschijnlijk wat voor de 2e en 3e nacht in Warszawa, dus als dat door gaat ben ik voorlopig verzekerd van een slaapplaats.
Gisteravond gingen we uit maar dat was stom. Lege ' clubs' (meestal zitten er meerdere dingen in 1 gebouw en loop je gewoon heen en weer omdat er geen entree is), gare mensen en ze dansten echt mongolig. Gelukkig was ik niet de enige die het suf vond maar vonden de mensen met wie ik was dat ook en gingen we na een beetje heen en weer lopen gelijk weer weg. Op de terugweg heb ik nog even Zepikanka (of zo) gegeten, een soort van superlangbrood met pizza achtige toppingen en belachelijk veel saus. Het regende alleen wel fucking hard gister dus ik ben nu behoorlijk verkouden. Vandaag doe ik fijn niets, misschien wat foto's maken en ik zit nu dus weer bij miesjce koffie te drinken en te internetten.. :p Vanavond heb ik weer afgesproken met Ishbel (die ik eerder deze week al ontmoet heb via CS), om met haar en haar vrienden uit te gaan. Ik hoop dat dat leuker is dan gisteravond.
Ik heb inmiddels trouwens ook oogdruppels, en het gaat al wat beter met mijn schrale linkeroog. Ik heb mijn lenzen maar uitgelaten. :)
Nou, ik ga weer gezellig doen hier.
Dagdag, xoxo.
" Gisterochtend werd ik wakker met een geirriteerd oog. Het werd over de dag iets erger tot op het punt dat het behoorlijk kut werd. Ook vandaag is het nog steeds niet weg. Mijn oog traant telkens, wordt af en toe flink rood (creepy aders) en is irritant gevoelig. Ik ga zo dus ook maar even naar de apotheek om wat oogdruppels of zo te halen. Ik vraag me af waar het vandaan komt."
Gister ben ik met Joanna naar wat 2e handswinkels geweest, dat is hier een waar Walhalla, vooral als je van lelijke truien houdt. Ik heb een heel tof vest gekocht (over een maand heb ik immers warmere kleren nodig dus ik vond dat het wel te rechtvaardigen was) voor 18 Płz, en dat is hier dus ook nog duur ook. Daarna weer koffie gedronken bij Miejsce, wat de stamkroeg is van Joanna en haar huisgenoten. Daar zit ik nu ook de hele tijd omdat ik inmiddels ook al een aantal mensen ken. : ) Ik kan hier ook internetten dus dat is ook superchill. Ik heb gister al een host gevonden voor in Vilnius voor de 27e t/m de 31e. Ook heb ik waarschijnlijk wat voor de 2e en 3e nacht in Warszawa, dus als dat door gaat ben ik voorlopig verzekerd van een slaapplaats.
Gisteravond gingen we uit maar dat was stom. Lege ' clubs' (meestal zitten er meerdere dingen in 1 gebouw en loop je gewoon heen en weer omdat er geen entree is), gare mensen en ze dansten echt mongolig. Gelukkig was ik niet de enige die het suf vond maar vonden de mensen met wie ik was dat ook en gingen we na een beetje heen en weer lopen gelijk weer weg. Op de terugweg heb ik nog even Zepikanka (of zo) gegeten, een soort van superlangbrood met pizza achtige toppingen en belachelijk veel saus. Het regende alleen wel fucking hard gister dus ik ben nu behoorlijk verkouden. Vandaag doe ik fijn niets, misschien wat foto's maken en ik zit nu dus weer bij miesjce koffie te drinken en te internetten.. :p Vanavond heb ik weer afgesproken met Ishbel (die ik eerder deze week al ontmoet heb via CS), om met haar en haar vrienden uit te gaan. Ik hoop dat dat leuker is dan gisteravond.
Ik heb inmiddels trouwens ook oogdruppels, en het gaat al wat beter met mijn schrale linkeroog. Ik heb mijn lenzen maar uitgelaten. :)
Nou, ik ga weer gezellig doen hier.
Dagdag, xoxo.
vrijdag 21 augustus 2009
Dag 4 - Zakrzówek
Ik had gisteravond dus een meeting met een paar mensen van Couchsurfing en dat was heel gezellig. Leuke mensen waar ik normaal ook waarschijnlijk mee om zou gaan. Ik had al gehoopt om misschien nog bij iemand te kunnen blijven pitten en dat was mogelijk, dus ik hoef niet in een hostel te slapen. Het hostel was best oke, maar van slapen kwam niet veel omdat er de hele nacht mensen in de kamer kwamen lopen.. Ook vandaag heb ik weer het een en ander geschreven dus ik zal dat maar weer snel overtypen.
1645 Zakrzówek
"Na een dag heen en weer rennen chill ik 'm hard bij Zakrzówek, een meer 15 minuten buiten het centrum van kraków (met de bus). Echt bizar om vanaf hier de stad te kunnen zien en je ondertussen in een natuurgebied te wanen. Het meer ligt soort van tussen heuvels in. Er zijn behoorlijk wat mensen aan het zwemmen, ik zit bovenop een rots (aan de andere kant van het meer springen mensen van de rots af in het water) samen met mijn couchsurfinghost Joanna, die dus heel gezellig is. :).
Vanochtend ben ik eerst vanaf het hostel in het centrum naar haar kamer in Kasimierz gegaan. Daarna zijn we de stad in gegaan om koffie te drinken bij spóckoj, een spuuglelijke (zo lelijk dat het goed is) tas (zo'n stoffen die ik al lang wil) met figuren in Poolse klederdracht erop te kopen en naar het centraal station om daar te kijken voor een treinticket naar warszawa. Joanna wist toevallig van een actie met tickets voor 19 Płz met de intercity (die normaal zo'n 100 Płz kosten), behoorlijk cheap dus. Voor zondag waren ze uitverkocht, maar voor maandag nog wel, dus ik blijf hier een dag langer en ga maandagavond om 1800 uur naar Warszawa, waar ik van plan ben drie nachten te blijven. iedereen hier zegt dat dat al te lang is en dat het kut is daar, en eerlijk gezegd geloof ik dat ook wel. Ik heb tot nog toe dus ook alleen maar een host voor maandagavond, dus voor dinsdag en woensdagavond moet ik nog wat regleen. Als mijn plannen niet wijzigen vertrek ik dan donderdag dus naar Vilnius."
Goed, nadat ik dit geschreven had ben ik fijn in slaap gevallen in het gras. Ik moet zeggen dat alles me tot nog toe al behoorlijk veel energie heeft gekost dus ik moet het wat rustiger aan doen en meer proberen te slapen (de afgelopen dagen ben ik telkens behoorlijk vroeg opgestaan), want anders trek ik dit nog geen twee weken en dat is niet de bedoeling. ;) Morgen ga ik dan ook niets bijzonder in, waarschijnlijk wat foto's maken, wat vintagewinkeltjes in en ' s avonds uit met mijn host, wat couchsurfingmensen en wat vrienden van hun waarschijnlijk, dus dat is ook wel gezellig. Op dit moment zit ik nog even een biertje te drinken in een leuke kroeg, maar ik ga zo fijn slapen.
Ja, dit was chaotisch maar ik val bijna om.
Nightnight,
xoxo
1645 Zakrzówek
"Na een dag heen en weer rennen chill ik 'm hard bij Zakrzówek, een meer 15 minuten buiten het centrum van kraków (met de bus). Echt bizar om vanaf hier de stad te kunnen zien en je ondertussen in een natuurgebied te wanen. Het meer ligt soort van tussen heuvels in. Er zijn behoorlijk wat mensen aan het zwemmen, ik zit bovenop een rots (aan de andere kant van het meer springen mensen van de rots af in het water) samen met mijn couchsurfinghost Joanna, die dus heel gezellig is. :).
Vanochtend ben ik eerst vanaf het hostel in het centrum naar haar kamer in Kasimierz gegaan. Daarna zijn we de stad in gegaan om koffie te drinken bij spóckoj, een spuuglelijke (zo lelijk dat het goed is) tas (zo'n stoffen die ik al lang wil) met figuren in Poolse klederdracht erop te kopen en naar het centraal station om daar te kijken voor een treinticket naar warszawa. Joanna wist toevallig van een actie met tickets voor 19 Płz met de intercity (die normaal zo'n 100 Płz kosten), behoorlijk cheap dus. Voor zondag waren ze uitverkocht, maar voor maandag nog wel, dus ik blijf hier een dag langer en ga maandagavond om 1800 uur naar Warszawa, waar ik van plan ben drie nachten te blijven. iedereen hier zegt dat dat al te lang is en dat het kut is daar, en eerlijk gezegd geloof ik dat ook wel. Ik heb tot nog toe dus ook alleen maar een host voor maandagavond, dus voor dinsdag en woensdagavond moet ik nog wat regleen. Als mijn plannen niet wijzigen vertrek ik dan donderdag dus naar Vilnius."
Goed, nadat ik dit geschreven had ben ik fijn in slaap gevallen in het gras. Ik moet zeggen dat alles me tot nog toe al behoorlijk veel energie heeft gekost dus ik moet het wat rustiger aan doen en meer proberen te slapen (de afgelopen dagen ben ik telkens behoorlijk vroeg opgestaan), want anders trek ik dit nog geen twee weken en dat is niet de bedoeling. ;) Morgen ga ik dan ook niets bijzonder in, waarschijnlijk wat foto's maken, wat vintagewinkeltjes in en ' s avonds uit met mijn host, wat couchsurfingmensen en wat vrienden van hun waarschijnlijk, dus dat is ook wel gezellig. Op dit moment zit ik nog even een biertje te drinken in een leuke kroeg, maar ik ga zo fijn slapen.
Ja, dit was chaotisch maar ik val bijna om.
Nightnight,
xoxo
donderdag 20 augustus 2009
Dag 3 - Kasimierz
10.00 - Restauracja Ester
"Ik zit op een terrasje want ik heb koffie nodig. Een Poolse vrouw van een jaar of 45 aan een tafeltje naast me drinkt een halve liter bier met een rietje. Ja. Om tien uur 's ochtends, en ja, met een rietje dus. Sicke shit hier.
Vandaag is mijn eerste echte dag dat ik kraków ga bekijken. Ik zit nu in de wijk Kazimierz, de vroegere Joodse Ghetto, een van de mooiste (al dan niet het mooiste) gedeeltes van de stad. Doordat ik geen couchsurfingadres heb loop ik met mijn backpack rond en eerlijk gezegd houd ik dat nog geen vijftien minuten vol. Ik ga vanmiddag zo snel mogelijk een hostel zoeken. Ik hoop dat je daar rond een uur of 1 in kan checken, want anders ben ik flink de sjaak."
Goed, inmiddels is het half zes en zit ik dus in het hostel (in Rynek 7, bedankt voor de tip Wijbrand). Ik kon er gelukkig gewoon om 1 terecht (althans, ik mocht mijn spullen al neerleggen). Het is best een mooi hostel, ik slaap alleen wel met 15 man (en vrouw) op 1 kamer maar de faciliteiten zijn verder netjes, er is gratis internet en een xbox (de eerste, wat een nostalgie). Op mijn kamer slapen twee weinig spraakzame meisjes uit Zweden en een zingende Koreaan van 45 die hier al een maand zit. Ja.
Ik heb verder best een aardige dag gehad. Ik heb inmiddels het belangrijkste gedeelte van de stad wel gezien, als toerist. Nu wil ik de echte atmosfeer van de stad nog beleven. Het was overdag in Kasimierz echt superrustig, maar ik heb het idee dat het 's avonds wat bruisender is. Vanavond heb ik afgesproken met wat mensen van couchsurfing die blijkbaar een meeting hebben waar ik voor uitgenodigd ben, dus dat is wel gezellig. Verder heb ik besloten dat hier echt niet superveel te doen is dus dat ik zondag naar Warsaw zal gaan met de trein. Ik heb dan ook al heel wat berichten op CS gestuurd zodat ik daar hopelijk niet in een hostel hoef, want dat kost veel te veel geld. Ik ben bang dat ik hier nog wel twee nachten zit, en dat geld kan ik wel beter gebruiken.
Nouja, ik zie wel.
xoxo
"Ik zit op een terrasje want ik heb koffie nodig. Een Poolse vrouw van een jaar of 45 aan een tafeltje naast me drinkt een halve liter bier met een rietje. Ja. Om tien uur 's ochtends, en ja, met een rietje dus. Sicke shit hier.
Vandaag is mijn eerste echte dag dat ik kraków ga bekijken. Ik zit nu in de wijk Kazimierz, de vroegere Joodse Ghetto, een van de mooiste (al dan niet het mooiste) gedeeltes van de stad. Doordat ik geen couchsurfingadres heb loop ik met mijn backpack rond en eerlijk gezegd houd ik dat nog geen vijftien minuten vol. Ik ga vanmiddag zo snel mogelijk een hostel zoeken. Ik hoop dat je daar rond een uur of 1 in kan checken, want anders ben ik flink de sjaak."
Goed, inmiddels is het half zes en zit ik dus in het hostel (in Rynek 7, bedankt voor de tip Wijbrand). Ik kon er gelukkig gewoon om 1 terecht (althans, ik mocht mijn spullen al neerleggen). Het is best een mooi hostel, ik slaap alleen wel met 15 man (en vrouw) op 1 kamer maar de faciliteiten zijn verder netjes, er is gratis internet en een xbox (de eerste, wat een nostalgie). Op mijn kamer slapen twee weinig spraakzame meisjes uit Zweden en een zingende Koreaan van 45 die hier al een maand zit. Ja.
Ik heb verder best een aardige dag gehad. Ik heb inmiddels het belangrijkste gedeelte van de stad wel gezien, als toerist. Nu wil ik de echte atmosfeer van de stad nog beleven. Het was overdag in Kasimierz echt superrustig, maar ik heb het idee dat het 's avonds wat bruisender is. Vanavond heb ik afgesproken met wat mensen van couchsurfing die blijkbaar een meeting hebben waar ik voor uitgenodigd ben, dus dat is wel gezellig. Verder heb ik besloten dat hier echt niet superveel te doen is dus dat ik zondag naar Warsaw zal gaan met de trein. Ik heb dan ook al heel wat berichten op CS gestuurd zodat ik daar hopelijk niet in een hostel hoef, want dat kost veel te veel geld. Ik ben bang dat ik hier nog wel twee nachten zit, en dat geld kan ik wel beter gebruiken.
Nouja, ik zie wel.
xoxo
woensdag 19 augustus 2009
Dag 2. - Auschwitz
1030 - Galeria Kraków
" Om 1105 vertrekt mijn trein naar Oświęcim, in de rest van de wereld beter bekend als Auschwitz. Ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten en wil er eigenlijk ook niet te veel over nadenken, ik laat het wel over me heenkomen. Ik denk dat het in ieder geval behoorlijk intens zal zijn. Tijdens het wachten kan ik in ieder geval mijn lijstje Pools uit mijn hoofd leren. :)"
1435 - Buiten het Auschwitz I museum
"Nou, dat was niet helemaal zoals ik het verwachtte. Ten eerste was het superdruk, en ten tweede moest je per se met een tourguide van 24 slutties (of zloti) mee (al was de toegang dus wel ' gratis'). Nu wil het zo zijn dat ik niet zo heel erg van tourguides houd en al helemaal niet als ik een koptelefoon op moet zodat ik het beter kan horen. Net zoals ik geen foto maak van het "Arbeit macht frei" bord is dit ook een van de typische toeristendingen waarin ik weiger te participeren. Ik ben dan wel een toerist, maar ik ben geen fucking randdebiel en ben prima in staat om zelf de bordjes te lezen. Na vijf minuten het montone gebrabbel van de guide aan gehoord te hebben sneak ik er dan ook tussenuit (oke het was niet heel moeilijk), en ga mijn eigen ding doen: met chille muziek (Vashti Bunyan) door het kamp lopen, de tijd nemen om de borden te lezen en alles op me in laten werken. Het was zeker indrukwekkend maar vaak ook gewoon benauwend. In sommige gebouwen kon ik echt niet lang blijven. Je weet wat er gebeurt is op de plek waar je staat en als je je dan realiseert dat je op dezelfde plek staat, dan wil je daar gewoon weg (zeker als je 200 kilo aan vrouwenhaar voor je ziet liggen in een vitrine). Ik wel in ieder geval.
Zometeen pak ik de bus naar Auschwitz-Birckenau, 3 kilometer hier vandaan. Ik hoop dat het daar rustiger zal zijn en dat me niet weer een irritante gids opgedrongen wordt."
1635 - trein van Oświęcim naar Kraków
"Auschwitz-Birkenau verschilt enorm van Auschwitz 1. Het is dan ook een ander kamp natuurlijk, maar dit was meer zoals ik het van tevoren verwachtte: de bekende treinsporen en heel veel barakken verspreid over een groot terrein. Ik kon hier ook gewoon in alle rust rondlopen en dat kwam de ervaring zeker ten goede. Het idee om over hetzelfde pad te lopen als al die honderduizenden mensen op weg naar hun dood was bevreemdend, bijna surreeel. Waar het pad eerst eindigde bij de gaskamers kwam ik nu aan bij monumenten van verschillende landen. Heel toevallig zag ik als eerste het Nederlandse monument (tekst: [LAAT DEZE PLAATS EEUWIG EEN KREET VAN WANHOOP ZIJN EN EEN WAARSCHUWING AAN DE MENSHEID. HIER HEBBEN DE NAZI'S OMSTREEKS ANDERHALF MILJOEN MANNEN VROUWEN EN KINDEREN VERMOORD. VOORNAMELIJK JODEN UIT VERSCHILLENDE EUROPESE LANDEN.]) . Daar heb ik een paar minuten bij gestaan en herdacht.
Daarna vond ik het allemaal wel deprimerend genoeg geweesten ben ik teruggelopen, nog even de wachttoren opgeklommen om te kijken waar die kut SS-ers de hele dag naar keken, en toen naar het station."
Ja, dat was het wel een beetje. Het was niet leuk, maar het was zeker wel een verrijkende ervaring en het is goed om geconfronteerd te worden met dit soort plekken uit het verleden. Een plek waar gehandicapten, zigeuners, homoseksuelen, intellectuelen, Polen en natuurlijk bovenal Joden werden uitgeroeid. Niet omdat ze iets hadden gedaan, maar om wie ze waren als mens. Het feit dat er nog steeds mensen worden achtergesteld op de wereld om wie ze zijn laat zien dat mensen blijkbaar zo stupide zijn dat ze nog steeds niet van het verleden leren. En dat vind ik best wel zuur.
Toch zit er ook zeker een positieve kant aan, het deed me beseffen dat ik leef in een plaats en tijd waarbij ik mezelf kan zijn zonder dat ik daar al teveel problemen mee heb. Celebration of freedom yeaaaah.
Nouja, ik heb nu wel weer genoeg van alle cliches en wijze levenslessen, en jullie vast ook. Dagdag, tot morgen!
xoxo
P.S. mijn host maakte pools eten en dat is vieeees gek. Een soort van pasteitjes met ui en champignons. En ui. Heel. Veel. Ui. Ew.
" Om 1105 vertrekt mijn trein naar Oświęcim, in de rest van de wereld beter bekend als Auschwitz. Ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten en wil er eigenlijk ook niet te veel over nadenken, ik laat het wel over me heenkomen. Ik denk dat het in ieder geval behoorlijk intens zal zijn. Tijdens het wachten kan ik in ieder geval mijn lijstje Pools uit mijn hoofd leren. :)"
1435 - Buiten het Auschwitz I museum
"Nou, dat was niet helemaal zoals ik het verwachtte. Ten eerste was het superdruk, en ten tweede moest je per se met een tourguide van 24 slutties (of zloti) mee (al was de toegang dus wel ' gratis'). Nu wil het zo zijn dat ik niet zo heel erg van tourguides houd en al helemaal niet als ik een koptelefoon op moet zodat ik het beter kan horen. Net zoals ik geen foto maak van het "Arbeit macht frei" bord is dit ook een van de typische toeristendingen waarin ik weiger te participeren. Ik ben dan wel een toerist, maar ik ben geen fucking randdebiel en ben prima in staat om zelf de bordjes te lezen. Na vijf minuten het montone gebrabbel van de guide aan gehoord te hebben sneak ik er dan ook tussenuit (oke het was niet heel moeilijk), en ga mijn eigen ding doen: met chille muziek (Vashti Bunyan) door het kamp lopen, de tijd nemen om de borden te lezen en alles op me in laten werken. Het was zeker indrukwekkend maar vaak ook gewoon benauwend. In sommige gebouwen kon ik echt niet lang blijven. Je weet wat er gebeurt is op de plek waar je staat en als je je dan realiseert dat je op dezelfde plek staat, dan wil je daar gewoon weg (zeker als je 200 kilo aan vrouwenhaar voor je ziet liggen in een vitrine). Ik wel in ieder geval.
Zometeen pak ik de bus naar Auschwitz-Birckenau, 3 kilometer hier vandaan. Ik hoop dat het daar rustiger zal zijn en dat me niet weer een irritante gids opgedrongen wordt."
1635 - trein van Oświęcim naar Kraków
"Auschwitz-Birkenau verschilt enorm van Auschwitz 1. Het is dan ook een ander kamp natuurlijk, maar dit was meer zoals ik het van tevoren verwachtte: de bekende treinsporen en heel veel barakken verspreid over een groot terrein. Ik kon hier ook gewoon in alle rust rondlopen en dat kwam de ervaring zeker ten goede. Het idee om over hetzelfde pad te lopen als al die honderduizenden mensen op weg naar hun dood was bevreemdend, bijna surreeel. Waar het pad eerst eindigde bij de gaskamers kwam ik nu aan bij monumenten van verschillende landen. Heel toevallig zag ik als eerste het Nederlandse monument (tekst: [LAAT DEZE PLAATS EEUWIG EEN KREET VAN WANHOOP ZIJN EN EEN WAARSCHUWING AAN DE MENSHEID. HIER HEBBEN DE NAZI'S OMSTREEKS ANDERHALF MILJOEN MANNEN VROUWEN EN KINDEREN VERMOORD. VOORNAMELIJK JODEN UIT VERSCHILLENDE EUROPESE LANDEN.]) . Daar heb ik een paar minuten bij gestaan en herdacht.
Daarna vond ik het allemaal wel deprimerend genoeg geweesten ben ik teruggelopen, nog even de wachttoren opgeklommen om te kijken waar die kut SS-ers de hele dag naar keken, en toen naar het station."
Ja, dat was het wel een beetje. Het was niet leuk, maar het was zeker wel een verrijkende ervaring en het is goed om geconfronteerd te worden met dit soort plekken uit het verleden. Een plek waar gehandicapten, zigeuners, homoseksuelen, intellectuelen, Polen en natuurlijk bovenal Joden werden uitgeroeid. Niet omdat ze iets hadden gedaan, maar om wie ze waren als mens. Het feit dat er nog steeds mensen worden achtergesteld op de wereld om wie ze zijn laat zien dat mensen blijkbaar zo stupide zijn dat ze nog steeds niet van het verleden leren. En dat vind ik best wel zuur.
Toch zit er ook zeker een positieve kant aan, het deed me beseffen dat ik leef in een plaats en tijd waarbij ik mezelf kan zijn zonder dat ik daar al teveel problemen mee heb. Celebration of freedom yeaaaah.
Nouja, ik heb nu wel weer genoeg van alle cliches en wijze levenslessen, en jullie vast ook. Dagdag, tot morgen!
xoxo
P.S. mijn host maakte pools eten en dat is vieeees gek. Een soort van pasteitjes met ui en champignons. En ui. Heel. Veel. Ui. Ew.
dinsdag 18 augustus 2009
Dag 1. - Arrival.
Nou, ik ben er. De reis is behoorlijk vlekkeloos verlopen (trein van Nunspeet -Eindhoven, vliegtuig Eindhoven - Katowice, bus Katowice - Krakow en uiteindelijk vanaf het centraal station naar een buitenwijk). In mijn logboek schreef ik het volgende;
11.02 Eindhoven Airport
"O jeetje. Als ik zo de Polen hier zie (althans, ik denk dat het Polen zijn), vraag ik me hard af waar ik in godsnaam heen ga. Nouja, laat ik er maar vanuit gaan dat het geen mensen uit de stad zijn. Hetzelfde soort mensen als de gemiddelde provinciale Nederlander hier die lekker 8 dagen met ' de kids' naar een resort in Antalya gaan en daar niet uitkomen. "
Ik bleef dus positief.
15.02 Katowice Airport
"Met een grote glimlach stap ik uit het vliegtuig. Nu begint het."
En werd nog positiever!
15.31 Bus Katowice - Krakow
"Ik zit in een halfvolle bus op weg naar Krakow. Ik vraag me af hoevaak ik de komende paar maanden nog in een bus of trein ga zitten. Vast wel behoorlijk vaak.
Het Poolse landschap is tot nog toe enigszins zoals ik het verwachtte: een klein beetje heuvelachtig, met hier en daar naaldbomen en op andere plekken ongemaaid gras en hier en daar wat bomen ertussen. Hier en daar staan wat nederzettingen van huizen."
Ja, die huizen. Jeetje. Van bouwvallen tot kitscherige kuthuisjes met kleine torens. Van geen dak tot blauw dak. Maar verder ook gewoon best mooie huizen, eigenlijk.
Het leukste wat ik in de bus zag waren twee kleine meisjes in jurkjes op een schommelstoel, net een ansichtkaart. Jammer dat ik in de bus zat en niet langsliep met een camera.
Krakow is echt onzettend mooi, en ik heb nauwelijks wat gezien. Vanaf het centraal station heb ik een half uurtje rondgelopen door de binnenstad. Het is niet groot maar er is genoeg te zien; er zijn ontzettend veel mooie oude gebouwen. Verder had ik niet veel tijd omdat ik op weg moest naar mijn couchsurfinghost. 't is een aardige gast en ik kan hier 2 nachten blijven pitten dus dat is best wel chill. Verder heb ik misschien al wat voor vrijdag tot zondag, dus dat zou wel chill zijn, dan wordt het donderdag dus een hostel. :)
Aangezien mijn host overdag moet werken en vroeg opstaat, moet ik dat ook. Ik zit er aan te denken om morgen dan ook maar gelijk de trein te pakken naar Auschwitz en daar een dag heen te gaan, dan heb ik dat ook gelijk maar gehad.. Ik wil het op zich wel zien maar ik ben een beetje bang dat het mijn gemoedstoestand behoorlijk gaat beinvloeden. Maar dat zie ik dan wel weer.
Nouja, het was een beetje een onsamenhangend verhaal en ik heb eigenlijk ook nog niets meegemaakt. Moet je nagaan hoe lang een verhaal wordt als ik wel wat doe. ;)
xoxo
11.02 Eindhoven Airport
"O jeetje. Als ik zo de Polen hier zie (althans, ik denk dat het Polen zijn), vraag ik me hard af waar ik in godsnaam heen ga. Nouja, laat ik er maar vanuit gaan dat het geen mensen uit de stad zijn. Hetzelfde soort mensen als de gemiddelde provinciale Nederlander hier die lekker 8 dagen met ' de kids' naar een resort in Antalya gaan en daar niet uitkomen. "
Ik bleef dus positief.
15.02 Katowice Airport
"Met een grote glimlach stap ik uit het vliegtuig. Nu begint het."
En werd nog positiever!
15.31 Bus Katowice - Krakow
"Ik zit in een halfvolle bus op weg naar Krakow. Ik vraag me af hoevaak ik de komende paar maanden nog in een bus of trein ga zitten. Vast wel behoorlijk vaak.
Het Poolse landschap is tot nog toe enigszins zoals ik het verwachtte: een klein beetje heuvelachtig, met hier en daar naaldbomen en op andere plekken ongemaaid gras en hier en daar wat bomen ertussen. Hier en daar staan wat nederzettingen van huizen."
Ja, die huizen. Jeetje. Van bouwvallen tot kitscherige kuthuisjes met kleine torens. Van geen dak tot blauw dak. Maar verder ook gewoon best mooie huizen, eigenlijk.
Het leukste wat ik in de bus zag waren twee kleine meisjes in jurkjes op een schommelstoel, net een ansichtkaart. Jammer dat ik in de bus zat en niet langsliep met een camera.
Krakow is echt onzettend mooi, en ik heb nauwelijks wat gezien. Vanaf het centraal station heb ik een half uurtje rondgelopen door de binnenstad. Het is niet groot maar er is genoeg te zien; er zijn ontzettend veel mooie oude gebouwen. Verder had ik niet veel tijd omdat ik op weg moest naar mijn couchsurfinghost. 't is een aardige gast en ik kan hier 2 nachten blijven pitten dus dat is best wel chill. Verder heb ik misschien al wat voor vrijdag tot zondag, dus dat zou wel chill zijn, dan wordt het donderdag dus een hostel. :)
Aangezien mijn host overdag moet werken en vroeg opstaat, moet ik dat ook. Ik zit er aan te denken om morgen dan ook maar gelijk de trein te pakken naar Auschwitz en daar een dag heen te gaan, dan heb ik dat ook gelijk maar gehad.. Ik wil het op zich wel zien maar ik ben een beetje bang dat het mijn gemoedstoestand behoorlijk gaat beinvloeden. Maar dat zie ik dan wel weer.
Nouja, het was een beetje een onsamenhangend verhaal en ik heb eigenlijk ook nog niets meegemaakt. Moet je nagaan hoe lang een verhaal wordt als ik wel wat doe. ;)
xoxo
maandag 17 augustus 2009
Dag 0. 17-08-2009
Hoi allemaal.
Nog een dag, en dan vlieg ik naar Kraków. Enigszins onvoorbereid en een tikkeltje overmoedig (nu nog wel ;)) zal ik vier maanden gaan reizen door midden- en oost-Europa. Een duidelijk plan heb ik niet. Ik weet alleen dat ik eerst naar Kraków ga en dan door wil naar Warszawa (Warschau dus). Daarna Verder naar boven, naar Estland, Letland en Litouwen. Dan weer terug door Polen naar de Oekraïne, naar Kiev. Als je een kaartje bekijkt is het niet de meest praktische manier, maar Oost-Europa is volgens mij nu eenmaal ook niet zo heel praktisch met landen als Wit-Rusland & Moldavië waar ik liever niet doorheen reis.
Goed, deze blog dus, om het thuisfront een beetje op de hoogte te houden van wat ik doe en wat ik niet doe. Ik weet niet hoe interessant dat zal zijn, maar dat zien we vanzelf wel. :)
xoxo.
Henri
Nog een dag, en dan vlieg ik naar Kraków. Enigszins onvoorbereid en een tikkeltje overmoedig (nu nog wel ;)) zal ik vier maanden gaan reizen door midden- en oost-Europa. Een duidelijk plan heb ik niet. Ik weet alleen dat ik eerst naar Kraków ga en dan door wil naar Warszawa (Warschau dus). Daarna Verder naar boven, naar Estland, Letland en Litouwen. Dan weer terug door Polen naar de Oekraïne, naar Kiev. Als je een kaartje bekijkt is het niet de meest praktische manier, maar Oost-Europa is volgens mij nu eenmaal ook niet zo heel praktisch met landen als Wit-Rusland & Moldavië waar ik liever niet doorheen reis.
Goed, deze blog dus, om het thuisfront een beetje op de hoogte te houden van wat ik doe en wat ik niet doe. Ik weet niet hoe interessant dat zal zijn, maar dat zien we vanzelf wel. :)
xoxo.
Henri
Abonneren op:
Posts (Atom)