Dag 51 - Split

Goed. Daar ben ik weer. Nu met een minder samengevatte maar nog steeds samengevatte versie van de afgelopen dagen.

Mostar was dus enigszins saai, er was niet veel te zien naast de Stari Most (old bridge), en qua toeristen waren er vooral oude mensen. Toen ik de laatste dag terugkwam in het hostel waren er gelukkig drie Britten, waar ik 's avonds een biertje mee ging drinken. Nouja, Britten zijn natuurlijk Britten, dus dan blijft het niet bij 1, en ik kwam er achter dat ik het Britse tempo niet helemaal bij kan houden. Op verschillende plekken gezeten, en op een gegeven moment belandden we om een of andere gekke reden in een supporters/hooligancafe van de fameuze voetbalclub "Velez Mostar". Alleen maar kaalkopjes in trainingspakken natuurlijk, dus ik voelde me gelijk thuis. Vooral toen ik "You never walk alone" mee kon zingen, en "Velez Mostar, Hiephoi!". Toch voelden we enigszins dat onze aanwezigheid en mijn bijdrage niet helemaal werden gewaardeerd dus op een gegeven moment toch maar weggegaan, om ergens wat te drinken te halen en dat te nuttigen in het hostel. Om een winkel te vinden die nog open was midden in de nacht was geen gemakkelijke taak, maar wel een hele uitdaging met een succesvol einde. Ik heb er ook nog een bijnaam aan overgehouden "the brave dutchman", omdat de Britten te schijterig waren om het aan iedereen op straat te vragen. 't Was al met al een goede laatste avond in Mostar. :)

De volgende dag liftte ik van Mostar naar Dubrovnik. Ik moest eerst vijf kilometer lopen met mijn backpack op mijn rug naar een goede liftspot, en dat was niet bepaald een pretje. Na een uur lopen hoopte ik natuurlijk snel opgepikt te worden, maar uiteraard gebeurde dat niet. Ik zag sowieso weinig mensen waarvn ik dacht: "daar wil ik wel bij in de auto". Ik besloot in totaal een uur te wachten en anders toch maar terug te lopen en een bus te nemen. Na 57 minuten werd ik opgepikt. Bizar. 't Was een man die naar Ston moest, in Kroatie, dus ik kon met hem de grens over tot vijftig km voor Dubrovnik. Vlak voor de grens werden we aangehouden door Bosnische politie die onze documenten wilde zien. Blijkbaar had ik geen stempel van Bosnie. Ik had al zo'n vermoeden, omdat ik met de bus van Belgrado naar Sarajevo ging, dus ze waren mijn stempel daar vergeten. Dat was verder niet echt een probleem, maar de agent zijn interesse was gewekt. Ik kreeg de meest bizarre vragen, in het Bosnisch natuurlijk, dus hij vroeg het aan de man waar ik mee liftte en die vertaalde het naar Duits. Of ik niet weggelopen was, of ik wel geld had, waarom ik niet met vrienden was, of ik geen vriendin had, dat soort shizzle. Echt belachelijk, maar goed, ik gaf maar gedwee antwoord, en dat was ook de beste oplossing want na een kwartier konden we verder.

Vijftig km voor Dubrovnik moest ik dus verder liften. Deze keer had ik wat meer geluk, na twintig minuten stopte er een auto met een gast en een chick van een jaar of 27. 't Meisje was Australisch maar oorspronkelijk Kroatisch. Verwonderlijk hoe behulpzaam mensen soms kunnen zijn. Ze hadden tijd over dus besloten eerst met de auto helemaal de bergen op te rijden zodat ik Dubrovnik van bovenaf kon zien. Heel tof, en het uitzicht was ook nog heel mooi ook. Daarna reden ze me naar het centrum zodat ik vanaf daar een plek kon vinden om te slapen. Ik kon geen hostel vinden dus ik liep maar gewoon een pension in om te vragen hoe duur een kamer was. De vrouw begon bij vijftig euro (350 kuna) voor twee nachten, en eindigde bij 200, na wat afdingen. Dat leek me prima, 14 euro was dan wel boven mijn budget maar ik had wel een eigen kamer, dus wat dat betreft is het goedkoop. Dubrovnik was dus erg mooi, maar ik heb maar 1 uur of zo in het oude stadsgedeelte rondgelopen, het was echt te toeristisch.

Ik was gisteren dan ook blij om verder te gaan naar Split. Maar ik moest eerst nog een lift krijgen. Wederom was het echt een bitch om naar een goede spot te komen, ik moest in principe omhoog, de bergen in naar de snelweg, met backpack en zo. Eenmaal boven was ik echt zeiknat van het zweet (nee, ik bespaar geen ranzige details), dus ik heb me eerst maar langs de weg omgekleed om vervolgens te beginnen. Na 2,5 uur in de brandende zon (ja, fucking 2,5 uur, liften is dus niet altijd de meest enerverende ervaring) stopte er eigenlijk een vrachtwagen die huurauto's vervoerde. De chauffeur was een Servier van 26 die wel veertig leek. Hij ging naar Zagreb en Ljubljana en zou dus langs Split gaan. Door zijn gebrekkige Engels waren we vrij snel uitgepraat, dus hij besloot wat "SERB MUSIC" te spelen, wat hij ook trots aankondigde. Nu heb ik al wat ervaring met "SERB MUSIC", en ik moet zeggen, ik word er over het algemeen niet vrolijk van. Eerst haperde de cd-speler nog, dus ik koesterde wat hoop, maar dat bleek tevergeefs omdat het na een paar minuten toch werkte. Hij besloot ook nog eens mee te gaan zingen, vals uiteraard, dus die vier uur leken een eeuwigheid te duren. :) Hij was wel heel vriendelijk verder, maar nouja, Balkanvriendelijkheid of zo. 50 km voor Split wilde hij zijn avondeten maken, en ik moest en zou mee-eten, terwijl ik eigenlijk geen honger had, en ik had al helemaal geen zin inbruine bonen, worst, brood en uit. Maar goed, het is moeilijk om nee te zeggen, omdat je dan echt superpersistent moet zijn en dus onbeleefd. Dus ik zei "Oke, ik eet een stukje", maar na elke hap was het weer "EAT! EAT! YOU NEED MUSCLE. YOU BECOME REAl MAN. CHOCOLATE AFTER BEANS. NOT BEFORE." dus daar kwam ik niet zo makkelijk vanaf. Op een gegeven moment besloot ik maar demonstratief op de grond te gaan zitten met een sigaret, waarop hij meewarig zijn hoofd schudde.

45 minuten later kwam ik toch nog heelhuids uit zijn vrachtwagen, tien kilometer voor split. Langs de snelweg gelopen, voorbij de tol, waar ik deze keer na vijf minuten een lift had naar de rand van het centrum van Split. Vanaf daar nam ik een bus en zo was ik vrij snel op de plaats van bestemming. Toch mooi dat de wachttijden elkaar telkens toch een beetje rechttrekken. In in het centrum kwam ik er al snel achter waar een hostel zat, dus dat was ook fijn. In het hostel zitten een stuk of 12 Australiers en eh, Nieuw-Zeelanders? Nouja, Aussies en Kiwis dus, die allemaal al een paar maanden op reis zijn. Best geinig, want het grootste gedeelte was stomdronken gisteravond, en ik was nuchter, dus ik heb me kapot gelachen. :) Nouja, ik ga zo maar eens de stad in, en morgen of overmorgen ga ik denk ik naar Zagreb. Ik weet het nog niet, eerst even zien wat ik van Split vind.

xoxo