Dag 28 - Warszawa II

Ok. Ik moet nu echt een blog schrijven, omdat het een week geleden was en omdat ik nu vier weken weg ben. Ik heb alleen niet zo'n zin dus ik zal het zo kort mogelijk houden want als ik alles vertel is het veel te veel. En als mensen nu eens gaan reageren, dan blijf ik ook wat gemotiveerder en zo. (A)

Anyway, ik was bij Tallinn, en ik weet niet precies meer zo goed wat ik daar verder allemaal gedaan heb. Ik moest twee dagen om kwart voor zes opstaan omdat R&I vroeg moesten werken, dus ik was twee keer om zeven uur al in de stad, en ja, dan is er niet heel veel te doen op zich. Ik was die dagen ook redelijk naar de klote, dus ik heb toen vooral op verschillende plekken koffie gedronken. Verder ben ik nog wel naar het kunstmuseum geweest, maar dat was niet zo leuk want het contemporary art gedeelte was dicht en dat vind ik het leukst.

Vanaf Tallinn liftte ik donderdag naar Tartu. Dat ging behoorlijk snel, ik heb wel eerst een uur gewacht, maar daarna werd ik opgepikt door een vrachtwagenchauffeur die in een keer daar heen ging, dus dat was wel chill. Hij was wel geinig verder, hij probeerde me te kopppelen aan zijn vijftienjarige dochter geloof ik maar daar ben ik niet echt op ingegaan. :) Tartu was mooi, klein vooral, maar de sfeer is er heel tof, dus ik wil er zeker nog wel eens heen. Toffe mensen ontmoet ook, dus het was fijn daar.

Zaterdag, eergister dus, liftte ik van Tartu naar Riga. Ik begon pas om vijf uur 's middags, dus dat was best wel een gokje, maar binnen 20 minuten had ik een lift in een busje met vijf Letse bouwvakkers die om het half uur moesten stoppen om te zeiken omdat ze allemaal (behalve de chauffeur) te veel bier dronken. Ik geloof dat 1 van de 5 zeker 3 liter bier dronk. :/

In Riga sliep ik weer bij Anna, die me al eerder hostte. Het was een soort van speciale culturele jaarlijkse avond in Riga, the White Night of zo, maar dit jaar was het blijkbaar heel kut of zo dus dat was wat suffigs. Wat wel tof was, was dat Anna nog een couchsurfer had, ook een Nederlander. Dus ik kon eindelijk weer Nederlands praten en dat was echt heel bizar, na bijna vier weken Engels. :)

Gisteren ging ik van Riga naar Kaunas. Ik had twee keer een lift binnen vijf minuten dus dat was wederom geen probleem. 't Enige problematische is op het moment dat ik enigszins ziekig ben, dus dat werkt niet echt. Gisteren in Kaunas was het heel naar omdat ik geen kaart had en alles was dicht. Dus ik ben maar rond gaan lopen met mijn backpack, in de hoop een hostel tegen te komen oid. Dat gebeurde niet, maar ik vond wel een internetcafe gelukkig, dus ik had daar wat opgezocht. Over het algemeen zijn hostels in het centrum van steden, maar deze niet, dus ik had geen idee hoe ik er moest komen. Op straat maar wat rondgevraagd, totdat ik het aan twee meisjes/vrouwen vroeg die echt enorm behulpzaam waren, voor me gingen bellen, me naar de bushalte brachten en me zelfs nog vroegen of ik wel geld had voor de bus. Ja, zo kan het dus ook. :)

Het hostel in Kaunas was meer een soort van ziekenhuisachtig kantoor, heel naar, maar er waren wel geinige mensen. Onder andere een Japanner van 40 die de wereld rondreist op een step. :D!

Vandaag van Kaunas gelift naar Warschau dus. In Kaunas stond er nog een andere gast te liften, een Hongaar, en die kwam naar me toe om het samen te proberen, en dat vond ik wel prima. Om uit Kaunas te komen was lastig. Na een uur kregen we pas een lift, naar Mirjampole. Niet heel ver, maar in ieder geval vlak voor de grens dus veel mensen die naar Polen gaan. Na twintig minuten in Mirjampole stopte er inderdaad een auto met drie Roemenen. Ik vertrouwde het niet 100% maar omdat we met zijn tweeen waren durfde ik wat meer aan dus we stapten maar in. Het ging prima, afgezien van het feit dat ze onze telefoons wilden gebruiken, mijn sigaretten oprookten en vertelden dat ze hun vrouwen hadden gekocht, alleen toen we uitstapten in Warschau ging 1 moeilijk doen en zeggen dat we moesten betalen. Nouja, daar gingen wij natuurlijk niet aan meedoen, want dat is nou niet echt het principe van liften. Hij bleef zeiken, dus op een gegeven moment liepen we maar gewoon weg want veel kon hij ons nou ook niet echt maken. 't Waren dus zigeuners, dat wist ik dus niet maar die Hongaar wel. Ik wil het stereotype niet bevestigen, maar gelukkig deden ze dat al voor zichzelf..

Nu ben ik dus in Warschau, in een hostel, ik ga zo fijn slapen en morgenmiddag op mn gemakje naar Krakau liften, weer samen met die Hongaar. Chillll

xoxo