Dag 2. - Auschwitz

1030 - Galeria Kraków

" Om 1105 vertrekt mijn trein naar Oświęcim, in de rest van de wereld beter bekend als Auschwitz. Ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten en wil er eigenlijk ook niet te veel over nadenken, ik laat het wel over me heenkomen. Ik denk dat het in ieder geval behoorlijk intens zal zijn. Tijdens het wachten kan ik in ieder geval mijn lijstje Pools uit mijn hoofd leren. :)"

1435 - Buiten het Auschwitz I museum

"Nou, dat was niet helemaal zoals ik het verwachtte. Ten eerste was het superdruk, en ten tweede moest je per se met een tourguide van 24 slutties (of zloti) mee (al was de toegang dus wel ' gratis'). Nu wil het zo zijn dat ik niet zo heel erg van tourguides houd en al helemaal niet als ik een koptelefoon op moet zodat ik het beter kan horen. Net zoals ik geen foto maak van het "Arbeit macht frei" bord is dit ook een van de typische toeristendingen waarin ik weiger te participeren. Ik ben dan wel een toerist, maar ik ben geen fucking randdebiel en ben prima in staat om zelf de bordjes te lezen. Na vijf minuten het montone gebrabbel van de guide aan gehoord te hebben sneak ik er dan ook tussenuit (oke het was niet heel moeilijk), en ga mijn eigen ding doen: met chille muziek (Vashti Bunyan) door het kamp lopen, de tijd nemen om de borden te lezen en alles op me in laten werken. Het was zeker indrukwekkend maar vaak ook gewoon benauwend. In sommige gebouwen kon ik echt niet lang blijven. Je weet wat er gebeurt is op de plek waar je staat en als je je dan realiseert dat je op dezelfde plek staat, dan wil je daar gewoon weg (zeker als je 200 kilo aan vrouwenhaar voor je ziet liggen in een vitrine). Ik wel in ieder geval.
Zometeen pak ik de bus naar Auschwitz-Birckenau, 3 kilometer hier vandaan. Ik hoop dat het daar rustiger zal zijn en dat me niet weer een irritante gids opgedrongen wordt."

1635 - trein van Oświęcim naar Kraków

"Auschwitz-Birkenau verschilt enorm van Auschwitz 1. Het is dan ook een ander kamp natuurlijk, maar dit was meer zoals ik het van tevoren verwachtte: de bekende treinsporen en heel veel barakken verspreid over een groot terrein. Ik kon hier ook gewoon in alle rust rondlopen en dat kwam de ervaring zeker ten goede. Het idee om over hetzelfde pad te lopen als al die honderduizenden mensen op weg naar hun dood was bevreemdend, bijna surreeel. Waar het pad eerst eindigde bij de gaskamers kwam ik nu aan bij monumenten van verschillende landen. Heel toevallig zag ik als eerste het Nederlandse monument (tekst: [LAAT DEZE PLAATS EEUWIG EEN KREET VAN WANHOOP ZIJN EN EEN WAARSCHUWING AAN DE MENSHEID. HIER HEBBEN DE NAZI'S OMSTREEKS ANDERHALF MILJOEN MANNEN VROUWEN EN KINDEREN VERMOORD. VOORNAMELIJK JODEN UIT VERSCHILLENDE EUROPESE LANDEN.]) . Daar heb ik een paar minuten bij gestaan en herdacht.

Daarna vond ik het allemaal wel deprimerend genoeg geweesten ben ik teruggelopen, nog even de wachttoren opgeklommen om te kijken waar die kut SS-ers de hele dag naar keken, en toen naar het station."

Ja, dat was het wel een beetje. Het was niet leuk, maar het was zeker wel een verrijkende ervaring en het is goed om geconfronteerd te worden met dit soort plekken uit het verleden. Een plek waar gehandicapten, zigeuners, homoseksuelen, intellectuelen, Polen en natuurlijk bovenal Joden werden uitgeroeid. Niet omdat ze iets hadden gedaan, maar om wie ze waren als mens. Het feit dat er nog steeds mensen worden achtergesteld op de wereld om wie ze zijn laat zien dat mensen blijkbaar zo stupide zijn dat ze nog steeds niet van het verleden leren. En dat vind ik best wel zuur.

Toch zit er ook zeker een positieve kant aan, het deed me beseffen dat ik leef in een plaats en tijd waarbij ik mezelf kan zijn zonder dat ik daar al teveel problemen mee heb. Celebration of freedom yeaaaah.

Nouja, ik heb nu wel weer genoeg van alle cliches en wijze levenslessen, en jullie vast ook. Dagdag, tot morgen!

xoxo

P.S. mijn host maakte pools eten en dat is vieeees gek. Een soort van pasteitjes met ui en champignons. En ui. Heel. Veel. Ui. Ew.